Layik olmayanları sevdik biz hep!
Bir yüreğe paspas muamelesi yapıp
Ayakları altına alan
Azıcık selam versen
Korkup kaçan
Sevmekten korkan
Sevilmekten soğumuş
Ruhunun boşlukları gereksizlerle
Dolmuş!
Inatçı,merhametsiz,sadakatsiz
Layık olmayanları sevdik hep!
Bir gönüle tutunmasını bilmeyen
Verdiğin değere değmeyen
Acı nedir gözyaşı nedir bilmeyen
Ah etmeye değmeyen
Iki laf edilmeyen
Layik olmayanları sevdik hep!
Ne kaybettik
"Hicbirsey"
Layık olmayan onlar değildi
Layik olmayan onlara verilen
"Sevgiydi"...
Duymak istemesem de
Sesler seni söylüyor
Görmek istemesem de
Seni görüyorum herkeste!
Ah kalbim!
Derdin ne?
Yapma bunu kendine
Bırak kendini bir yele
Savursun seni bilinmez bir meçhule...
Ah kalbim!
Yorma...
Sorma...
Anma...
Görme...
Daha önce de söyledim.
Etme bunu kendine
"Etme"...
Ah sevgili!
Ben de bilirdim seni öpmesini...
Seni gönlümde beslemesini,
Seni nefesimde büyütmesini,
Sen, bana geç kaldın!
Ben, sana çok erken...
Müjgan
Daha önce 12 yaşında okuduğum bu eser benim romanla olan ilk tanışmamdır. O yaşta bile beni oldukça etkisi altına almasına rağmen şimdi, 14 yıl sonra yeniden okuduğumda fark ettim ki hatırladığımdan bile daha eşsiz bir romanmış. Sayfalar fark etmeden elimin altından kayıp giderken okuduğum her cümle adeta kalbime işledi. Sanırım hayatım boyunca
Hatira!
Bir hatıra kadar eskisin
Bir yara kadar yeni
Acı!
Bir acı kadar yakıyorsun
Bir rüzgar kadar serin
Soru!
Bir soru kadar karmasiksin
Bir cevap kadar net
Aşk!
Ah aşk...
Hiçbirşeye benzemiyorsun
"Ecelimsin" ecelim...