Bu kitap benim bir kere değil tekrar tekrar okuduğum, satırların altını çizerken kalem bitirdiğim, alıntı yapa yapa bitiremediğim mükemmel bi kitap.
Okurken hissederek, yaşayarak okudum. Her okuyuşumda tekrar tekrar yaşadım duyguları.
Ah Maria, meğer seninle ne kadar aynıymışız. Her söylediği sözde kendimi buldum. En başta erkeklere ve aşka olan nefretimi tekrardan yanıp tutuşturdun. Sonrasında "Sanırım aşk var ya!" diyerek bitirdim kitabı. Aşk vardı belki de ama kimdeydi. Önemli olan Raif'imi bulmaktı...
Belki de hayata karşı çıkardığı en büyük isyandı, kimsenin anlamadığı sessizliği ve küskünlüğü. Öylesine naifçe öylesine devrimci ve öylesine Raifçe. Belki çoğu aktivistin başaramadığı devrimi başarmıştı sessizliği ile. İçerisi öyle kasırgalı öyle hazin, dışarıdan görünen ise koskoca bir sessizlik sağır edercesine. Ah Raif nasılda etkiledi hayatın beni, kaç gündür o kadar farklı hissediyorum ki, nasıl bir adanmışlık yahut nasıl bir vazgeçiştir bu. Takdir mi etsem tenkit mi bilemeyip yalnızca derin bir saygı var sana karşı içimde.
Letâfet: Babacığım, gitti mi misafirin?
Müşerref: Gitti, kızım. Beni büyük bir kıyâs-ı mukassemde bırakıp gitti.
Letâfet: Nerede bırakıp gitti?
Müşerref: Kıyâs-ı mukassem, kızım. İkilem yani. Çetin bir ikilem. Kızım, Veli Bey, tüm borçlarımı silmeyi öneriyor.
Letâfet: Ne güzel bir haber bu! Peki neyi mukabele etmek istiyor?
Müşerref: Seni! Seninle
Yalnızlığını, inançsızlığını, aşkını, acını ve herşeyini tam şuramda en ücra ve nahif köşemde tam anlamıyla hissettim, yaşadım. Ah Maria! Ah Raif! Bunu yaşamak için ne yaptınız? İnsanın doğal bir sevgiyi inancını yitirmiş bir kalpte yüceltmesi bu denli zor iken aşkın saflığı ile bunu başarması ne hiddetli ve ne acı! Kederden ölmek tam anlamıyla bu olsa gerek. Utanç ve kendine olan öfkenin aşkın ıstırapıyla birleşip insan ruhuna acıyla son vermesi, bu bir hastalıktan doğan ölüm olamaz herhalde!
***
Kitaba gelince;
Sabahattin Ali'nin okuduğum ilk kitabı. Soluksuz okudum her kelimesini yaşayarak ve hissederek gerçek anlamda okudum. Ve başka kitaplarını da okumadan ölmek istemiyorum. Şayet bu kitabı okumayı düşünüyorsanız, düşünmeyin! Okuyun! Tereddütsüz ve tek solukta alıp okuyun. Hissedeceksiniz, anlattığım herşeyi abartmadığımı.
Şimdiden iyi okumalar dilerim.
Tabiki 10/10
birbirini geç farkedipte erken kaybedenlerin, sevipte kavuşamayanların hikayesi..
Ah be Raif..
Ah be Maria...
Sonunuz böyle bitmeseydi..
Sabahattin Ali'nin kitapları bence okunmaya değer...
Ahhh" diye inleyecek ne kadar çok şey yaşıyoruz bu hayatta...
*
Sen âh deyip de geçme öyle
Bir âh’dadır Celâl-i Zât’ı
Bir âh, semâyı, Arş’ı sarsar
Bir âh yıkar bu kâinâtı
(Muhyiddin Râif Bey)