Görgü tanığıyım ben
Sapanlı üç çocuktular
Küçük kuşu vurdular
Yaklaşarak güldüler
Ölüşüne güldüler bir avuç kuş etini üç parçaya böldüler
Uçuyordu biraz önce
Ama işte kuş ölmüştü
Böyle düşünürken biri
Elinden sapanı düştü
Yumuşacık tüylerine
Pişmanlık içinde baktı
Kibrit çıkardı cebinden
Sapan çatalını yaktı
Oyuncak tüfek istedim
Babam almadı bana
Dedi ki; yavrum kan kusan
Hiçbir şeyle oyalanma
Defne dalarından taç yap
Tak o ışıklı başına
Yalancıktan olsa bile
Öldürma hiç,dedi bana