Öncelikle kitap tasavvufa ilgisi, merakı yada alakası olmayan bir insana hitap etmediği kanaatindeyim. Kitap genel olarak seyr-i süluk ve şeyh murid ilişkisinin ölçü ve inceliklerinden bahsetmektedir.
İnsanların kemalini ve güzelliğini görmek, kişinin kemal ve güzelliğinin alametidir. Kendisini muhtaç, nakıs ve aciz görmekse, gene kişinin kemal ve tevazuunun tezahürüdür...
Adetle ibadeti birbirinden ayıran şey niyettir. Niyet için idrak lazımdır, idrak için şuur, şuur için aklın nuru, aklın nuru içinse kalp yani kalpteki iman nuru lazımdır...
Gafili gafil yapan ve cehalette bırakan, gördüğü şeyleri nefsiyle tefsir etmesidir. Alimi, mümini arif yapan ise, kendisine gösterilen şeyleri ruhuyla, iman feraseti ile tefsir etmesidir.