Kitap da yazar kendi düşünce yapısına ait iman ve itikat noktasındaki fikirlerini Yunus Emre hazretlerine atfederek okuyuculara aktarmış. Yazar dinimizde Kur’an ve Sünnete dayanan Haremlik-Selâmlık ölçüsünü reddetmektedir. Bu reddediş kitabın birçok paragrafında yer almaktadır. Örneğin, • ‘‘… Yunus hayranlıkla kadını dinledikten sonra dışarıdan birkaç kadın daha geldi. Bir yer bulup oturdular. …Molla gelen kadınları da görünce dayanamadı, ayağa kalktı,’’ maalesef ki bu tür satırlar çoğaltılabilir.
Kitap da yazarın öyle bazı ifadeleri var ki beni şaşırttı. Örneğin yazar Yunus “Suriye’de tesadüfen rastlaştık ana!” sf229. Dinimizde tesadüf var mıdır? Bu tevafuk değil midir?
Son olarak Yazar kitabı kurgularken Yunus Emre hazretlerinin yaşadığı dönemle ilgili doğruluğu belli/kesin olmayan birçok bilgi paylaşmış. Bir örnek verecek olursam Yunus Emre hazretleri evlenmiş mi? ve çocuğu var mıydı? Şems hazretlerini Mevlana hazretlerine Yunus Emre hazretleri mi getirmiş?
Bu eleştirilerimin dışında kitabın dili akıcı ve sade.
