Aldırma ; yüzümde sabitlenmiş gülümsemeye ,
mesleki deformasyondur.....
patronumun isteğidir yani.
eh ! böyledir işte ,ömrü karalama defteri gibi kullanmanın sonucu....
bilincinde ;sürekli kelimeler açar ve asla kokmazlar hiç biri güller gibi
bana göre kim yaparsa aşkın tarifini ;alayı yalandır !
başkası nasıl kullanabilir ki ! sana bakarken
Sözlerimi etime basıyorum
Sevgilime İftira
Dudaklarından kalkarken boynun kurcalar beni
bir yanımı kara çıbanlara saldılar,ıslak
bir yanım hiç ayrılmamıştır,gümeçlerde saklıdır
ondan ki nefret içinde omzunu okşuyorum
ama bana şimdi gerçekten zor gelen şey
bir grevin çocuklara kazınmış izlerini hatırlamak
sözlerimi etime bastırıyorum
içimde çalılıkları yaran bir
Ayağı Karıncalı
Yalnız bir kadın sanmıştım önce
Oysa kocasını aldatan biri
Irmağın orda buluştuk
Gece, Santiago gecesi,
Işıklar sönüp birer birer
Yanmaya durunca ateşböcekleri.
Son birikintisinde şehrin
Dokundum uykulu memelerine
Günaydın Yaşamak!
İlkbahar, yalvarırım çek git işine!
Salma üstüme çiçeklerini,
aklımı çelme!
youtu.be/uzpPtUBBm7w?fea...
Bahar, yalvarırım çek git işine!..
Salma üstüme çiçeklerini...
Aklımı çelme!..
...
Al git serçelerini sabahlarımdan, çağlalarına, kokularına hakim ol.
Meltemlerine söyle, deli gibi ıslık çalıp sokağa çağırmasınlar beni...
Bulutların üşüşmesin başıma...
Girme kanıma benim...
Yoldan çıkarma...!
...
Can Dündar
YÜREĞİMİN SİRETİ
Yersiz acılar ve gülüşlerle bezelenmiş
Titrek ve ürkek hislere karşı verdiğim sükut dolu yanıtlarımla yorulmuş
Bedenim;
Meyus bedbahtsızlarla kaynayan Korkak ve berrak yalanlarla dolup taşan İstanbul'du.
Kabusu ıssız sokaklara hemsaye bir aşka kurban gitmek olan
Havası daima yağmura meyili olan
Yüreğim;
Yarık göklere
Bisiklet özlü sözler
“Hayat bisiklete binmek gibidir. Dengede kalmak için, hareket etmeye devam etmen gerekir.” Albert Einstein, Bilim İnsanı
“Bisiklet turu dediğin, mutsuzluktan kalkan bir uçuştur.” James E. Starrs, Bilim İnsanı
“Bir bisiklet alın. Kesinlikle pişman olmazsınız, şayet yaşarsanız.” Mark Twain, Yazar
“Keyifsiz olduğunda, günün karanlık göründüğünde,
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Şimdi gece, soluğumu verdim içime
Az önce kağıtlara gül kuruları serptim
Dolaplardan kekik, nane kokuları çıkardım
Öylece serptim, seni yazacağım diye
Sen ki, deniz görmemiş bir deniz kızısın
Aklımın almadığı bir yerde, öylesin
Şimdi gece, iki kişilik bu yalnızlık
Bize artık yeter de artar bile...
Dünyanın ölümünü gördüm, suyun toprağın.
En yakın
BUGÜN HİÇ ÖZLEMEDİN Mİ BENİ?
bugün hiç özlemedin mi beni?
bugün de mi geçmedim aklının kıyılarından?
ne olur çekme ellerini karanlığımdan
bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim
zaman zaman senden uzaklaşmak isteyişimin
boşuna olduğunu biliyorum.
artık kendimden bile kaçabilirim.
fakat senden asla!
sen hükmedemediğim kaderimsin benim,
silemediğim alınyazımsın.
olduğun gibi