Yüce tutkular
Zehirli bir okla susturuldu doğanın neşesi;
Ezgilerini yakaladı alçak bir hırsız!
Bir hançer yansıdı gölün yüzeyine,
O an, yedi telinden biri koptu lirin
Dionysos’un müziği duyulmaz olunca,
Ah türkülerin de ağıtları kesildi birden
Gölgeler âlemine çekildi yakarışlar.
Sessizlik çöktü alacalı kavaklara
Son nefesini verdi yaz bülbülleri,
Satyrlar kıstırılınca bir kapanda
Özgürce koşamayacak artık yavrular
Şimşekler yağdı üzerimize,
Yıldırım gibi ateşler, yangılar düştü.
Vahşi bir hayvan uğuldadı kederinden
Dalgalar taştı, denizlerden öfkeyle…
Ebediyete gömüldü o ahenkli şölenler.
Sevgi Ozan