Âlimin ölümü, Alemin ölümüdür.
Yani insanın kıyameti, cehaleti, anlamsızlığıdır.
Âlimin ölümü; gözlerin körleşmesi, kulakların sağırlaşması, gönüllerin çoraklaşmasıdır.
Görmeden izlemek,
Duymadan konuşmak,
Sevmeden yaşamak ne gârip şey…!
Ölü müyüz
Yoksa İlimsiz mi?
Fark eder mi acep?
Ne deriz?
Ey İlim…!
Değ bana…📖📚
Ey Marifet…!
Eğ Beni…🌾
Fahr-i kâinat Efendimiz (s.a.v) bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurmuştur. "Allah Teâlâ, ilmi insanların kalbinden sökerek almaz. Ancak âlimlerin ölümüyle alır. Âlimler ölünce geriye cahiller kalır."
Bu sebeple âlimin ölümü, alemin ölümüdür denilir...
Âlim ölünce kainat ağlar, zalim ölünce kainat rahat eder.
1- Bazı insanlar öldükten sonra onların dünyadaki yoklukları hissedilmez. Sanki hiç yaşamamış gibi olurlar. Ne eşleri onların ardından üzülür ne evlatları onların peşinden ağlar ne komşuları onların yokluğunu hisseder ne de bir canlı onların ardından bakakalır.
Varlıkları ile yoklukları
İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn.
Mahmud Ustaosmanoğlu vefat etti.
Alimin ölümü âlemin ölümüdür. Mekanı cennet, makamı âlî olsun.
İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râci'ûn.
Hasan Efendi hazretleri (Kaddesellahu sirrehu) rahmeti rahmana kavuşmuş.
Rabbim derecâtını âlî eyleyip şefaatlerine nâil eylesin. Camiasının ve ümmetin başı sağolsun.
Eyyüb es-Sahtiyânî (rahmetullâhi aleyh) şöyle buyurur:
“Bana ehl-i sünnetten bir kişinin ölüm haberi ulaşınca sanki bir organım kopmuş gibi oluyorum.”
Alimin ölümü alemin ölümüdür…
Ruhları İçun el-Fâtiha
“İlme verilen değer azalıp kitaplar okunmadıkça uzerine düşünülüp anlaşılmadıkça âlimler ölür. Ve aslında âlimin ölümü âlemin ölümüdür.”
