Ağlıyorum, korkuyorum, gülüyorum, seviyorum, korkuyorum, kabuğuma çekiliyorum, insanlara karışıyorum... Bir şarkı duyduğumda anılardan kopup gelen dalıp uzaklara gidiyorum. Kırgınlıklarım, affedemediklerim ummadık anda göğsüme oturuyor. Haksızlığa isyan edip, çaresizliğimde kendime zarar veriyorum. Hep bir alıp başımı gidesim var, bir o kadar da kalasım. En çok sevdiklerimden yediğim tokatlar koysa da onları kaybetmekten hele ki sarıldıklarımı yitirmekten korkuyorum. Yalnızlığımda hayallerime sarılıyorum yıllar geçiyor bir bakıyor aynı yerdeyim. Hayatımın kahramanı olmak, hayatının kahramanını arayanlara el olmak istiyor, bir türlü ayağa kalkamıyorum.Bazen yüreğim buz kesiyor kendime şaşıyorum. Birileri geliyor, birileri gidiyor; bir şeyler başlıyor bir şeyler bitiyor. Her şeye rağmen tüm duygularım, karmaşıklığım, pişmanlıklarım, hayallerim ve buraya sığmayacak çok daha fazlasıyla yaşamaya devam ediyorum. Her insan gibi, sen gibi...
Aret Vartanyan
Başımı alıp gidesim geliyor bir bilinmezliğin içine. Kayıp olmaktan fazlasıyla farklı, insanın geri döneceği bir yeri olmasa kayıp olmazmış.
Ama ben kavuşmalar ile gezip, tozu dumana katmak, dağların ardında ki denizlere, denizlerin ortasındaki adalara, adını bilmediğim yerlere gitmek istiyorum...
''Bazen başımı alıp gidesim geliyor. Sanki gidince geçecekmiş gibi.''
