Haklar ancak doğuştansa; hükümdar, parlamento veya sınıfın iradesi değilse, tabiatın veya Allah’ın vergisiyse, yani insanla beraber doğmuşsa vazgeçilmezdir. Onlar insan haysiyetinin bir yönüdür ve bu özellikleriyle de zamanı, şartları ve tarihi aşıp, yaratılışa kadar uzanmaktadır. Burada tabiî haklarla din arasında ilgi, tabiî haklarla materyalizm arasında ise, ayrılış vardır.
Sayfa 297
Kültürde tarih yoktur; insan ise, dünyanın gelişmesinin sabitesidir.
Sayfa 217
...ahlâk, dinin öbür halidir.
Sayfa 200
İnsan, yaptığı değil, herşeyden önce istediği, meylettiği şeydir.
Sayfa 164
İnsan behemehal ya iyi ya da kötüdür; fakat hiçbir zaman masum değildir.
Sayfa 75
Hayat fenomen değil, mucizedir.
Sayfa 63
İnsan tüm ilimlerin onun hakkında söyleyebildiklerinden daha fazladır.
Sayfa 37
Hayat, şuur ve insan ruhu gerçek olarak mevcut değildir. Bunlar sadece bu niteliksiz güçlerin karşılıklı eyleminin bilhassa karışık görünümüdür. Orijinal ve “ayrıtılanamayan” bir İnsanî cevher aslında yoktur.
Sayfa 33
F. Engels
İnsanın tekâmülünde haricî, objektif bir faktör vardır ki, o da çalışmadır.
“İnsan dış çevrenin ve kendi çalışmasının bir ürünüdür”
Sayfa 32