Beni yıllar sonra ağlatan kitap. Muazzam dokunaklı, bam telinden vuruyor adamı..
Çoğumuzun çocukluğu ve belki de hiçbirimizin çocukluğu. Sohrabın intihara kalkıştığı kısım beni çok etkiledi, bilmem nedendir. Belki de hiç birimiz o yaşta o çocukların yaşadığını yaşamadık. Toz pembe bir dünya karşımızda işte burada da Franz Kafka'nın lafı devreye giriyor "eğer okuduğumuz bir kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa niye okumaya zahmet edelim ki?" evet ben sözü yaşadım işte bu kitapta.