Ve Proudhon'un dediği gibi "Yıkarak yapacağız"! Komünizm adına, anarşizm adına, yıkarak yapacağız!
Nereden, ne kadar örnek alırsanız alın, sonuç değişmez. Küçük ya da büyük servetlerin oluşması üzerine, bunların kökenlerinde yatan şey üzerine düşünün: Ticaret, banka operasyonları, sanayi ya da toprak sahipliği... bunların hepsinde göreceğiniz şey, birilerinin zenginliğinin birilerinin yoksulluğuna dayanıyor olmasıdır.
"Kutsal mülkiyet" ilkesi -özellikle bu ilke- bir sarsıldı, sallandı mı, çileden çıkmış kölelerin; ırgatların, amelelerin, işçilerin, demiryolcularının, dökerlerin yumruğu altında yok olup gitmesine dünyanın bütün kuramcıları bir araya gelseler engel olamazlar.
Okur Takip Önerileri
"Ekonomi yapmak, tasarruf yapmak" dedikleri şey budur işte: Hiçbir şeyi olmayan yoksulların emeğini sömürerek bir miktar varlığa kavuşmak.
Bazen "Cehennem nedir?" diye düşündüğüm olur. Bence cehennem, sevmemekten doğan bir acıdır.
Anarşizm, kaçınılmaz olarak komünizme varır dayanır, komünizm de anarşizme; kaldı ki bunların her ikisi de, çağdaş toplumlara egemen olan aynı büyük sevdanın, eşitlik sevdasının ifadesidirler.
Bizim, "çalışma hakkı", ya da "herkesin emeğinin ürünü kendine" türünden dumanlı, belirsiz formüllere karnımız tok! Bizim talebimiz refah hakkıdır... herkes için refahtır.
Her şey ya patronların, ya toprak sahiplerinin; işçiye kalansa, ya onların dayattığı koşullara boyun eğmek, ya da açlıktan ölmek!
Bir yavrunun "Tanrıcığı"na döktüğü gözyaşları dünyanın bütün bilgisine bedeldir.
-Düşünüyorum da, şeytan yoksa, o zaman onu insan icat etmiştir; hem de kendi benzeri olarak icat etmiştir.
-Tıpkı Tanrı gibi, değil mi?
Kimi zaman insanda "hayvanca" bir zalimlik olduğundan dem vurulur, ama hayvana yapılan korkunç bir haksızlıktır, hakarettir bu. Bir hayvan asla insan gibi zalim olamaz; böylesine ustalıklı, böylesine sanatsal bir zalimlik insanda olur sadece. Bir kaplan yalnızca parçalayıp kemirir. İnsanları kulaklarından çivileyip gece boyu öyle bekletmek, bunu yapabilecek olsa bile aklının ucundan geçmez.
Budalalık düzdür, kurnazlıktan yoksundur; zekâ hileye, sinsiliğe başvurur. Akılda namussuzluk; aptallıkta doğruluk, namus vardır.
Sızlanmalar kanayan yarayı büsbütün azdırmak ihtiyacından başka bir şey değildir.
Çoğu zaman insanlar, hatta caniler bile, haklarında verdiğimiz yargılardan çok daha saf, temiz ruhlu olurlar. Biz de öyleyiz.
İnsan evliliğini bitiremiyorsa, o evlilik zaten bitmiş demektir.
