Breuer taze buketler bırakılmış mezarları gösterdi. "Bu ölüler diyarından, bunlar ölmüş olanlar, şunlar da" diyerek mezarlığın terk edilmiş, eski ve bakımsız bölümünü gösterdi "asıl ölmüş olanlar. Bu mezarlara bakan kimse yok, çünkü bunları tanıyan kimse kalmamış. İşte onlar ölü olmanın ne demek olduğunu biliyorlar."
Arzu edilenden çok arzu etmeye aşığızdır.
İnsan dostunu, düşmanından daha zor affediyor.
Okur Takip Önerileri
"Tabii acı çekeceksin, görmenin bedelidir bu. Tabii için korkuyla dolacak, yaşamak demek tehlike içinde olmak demektir. Büyümek zordur!"
İnsanın bütün eylemleri kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendisine hizmettir, bütün sevgisi kendisini sevmesindendir.
Oysa iffet, insan formunun sahte bir utanç ifadesi olarak, doğaya yapay olarak giydirilen bir örtüden başka bir şey değildir.
Evlilik ise genellikle salt bir ekonomik düzenlemedir; kadına süresi ömür boyu olan sigorta poliçesi sağlar, erkeğe de kendi türünü devam ettirmesini sağlayacak tatlı bir oyuncak. Yani evlilik, ve bu yolla sağlanan eğitim düzeneği, kadını asalakça, bağımlı olarak ve çaresiz bir hizmetkarmış gibi sürdüreceği bir hayata hazırlarken, erkeğe bir insanın hayatını tapulu mülkmüş gibi sahiplenme hakkını tanır.
Tolstoy'dan aktarırsak: "Asker, bir profesyonel insan katilidir. Asker, sevdiği için, vahşinin yaptığı gibi (doğallıkla) ya da tutkuyla, katil gibi öldürmez. O, soğukkanlıdır, mekaniktir, üstlerinin itaatkâr aletidir. Komutanının emriyle nedenini ve niçinini sormaksızın, düşünmeksizin boğaz kesmeye, koşmaya koyun gibi hazırdır."
Ben inanıyorum, hatta aslında biliyorum ki, insanın düşündükleri ve yaptıkları iyi ve güzel olan ne varsa, bunların hepsi hükümetlere rağmen vardır, onlar sayesinde değil.
"Hakikati" diye devam etti Nietszche, "ancak inanmayarak ve kuşku duyarak yakalayabilirsiniz, böyle çocuksu bir tavırla 'keşke öyle olsa' diyerek değil! Hastanızın Tanrının kucağında olma isteği hakikat değildir. Bu çocuksu bir istektir, hepsi o kadar! Bu ölmeme arzusudur, 'Tanrı' diye adlandırdığımız o ebediyen şişirilmekte olan emziğe sarılmaktır! ..."
Lucretius'un o deyişini tekrarladı: "Ölüm varken ben yokum. Ben varken, ölüm yok. O halde üzülecek ne var?"
Ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır.
Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır.
Bir insanın kendine karşı en büyük ödevi hakikati keşfetmektir.
Proleterlerin zincirlerinden başka yitirecekleri bir şey yoktur. Oysa kazanacakları koskoca bir dünya vardır.
