Bir Alzheimer’ın Not Defteri
2021 Şubat Ayı Öykü Etkinliği | #104029280
Unutmanın mutluluk getirebileceğinden de bahsetmiş miydim? Tam olarak hatırlayamasam da, sanırım bahsetmedim. Tuhaf bir düşünce gibi gelebilir. Çünkü, unutkanlık pek sevilmez aslında. Fakat unutmak, bazen bana olağanüstü bir güce sahipmişim hissini veriyor. Hani süper
İlkbaharda Matem
Günlerden cumartesi, uzun bir süre sonra dostlarla dışarıda kahve içme fırsatı bulduğum ilk gün. Dostlarla yaptığımız koyu sohbet sonrası dağılma merasimi gerçekleşiyor ve kendimle başbaşa kalıyorum. Kendime şöyle deniz kenarına gidip güzel bir yürüyüş yapmayı telkin ediyorum... Denizin dalga seslerine martılar eşlik ediyor. Ayrıca insanların
En çok Papatyaları severim ben ;
Gül gibi aşkı haykırmaz;
orkide gibi farkedilir olmaz;
zambak gibi güzel kokmaz ama masumdur işte ... Masum ve içten bazen de çocukça.
''Neden gittin be ? Neden yarım bıraktın beni ? senin için sorun yok tabii, sen orada uyuyorsun, acıyı ben çekiyorum. Rüyalarıma kadar geliyorsun, ben sana dokunamıyorum. Bunun acısını kimseye izah edemiyorum. Kimseye anlatamıyorum. Seni unutamam ama senin olmadığın bir hayata çoktan alışmam gerekirken ben senin en ufak bir ayrıntını bile unutamıyorum be adam. Nasıl sevmişim ben seni böyle ? Hayatımda yoksun ama seni kendimde eksiltemiyorum. Onu sevmeye çalışıyorum ama başaramıyorum. Yanımda olmamayı bir an olsun asla düşünmeyen bir adamın bana aldığı papatyaları bana getirmelerin gibi sana getiriyorum. Ona yaptığım bu haksızlığın bedelini nasıl öderim bilmiyorum. Severim sandım, bu yarayı onunla kapatırım sandım fakat daha çok acıya boğuldum. Ve galiba ben, beni çok güzel seven bir adamın ahını aldım. Sen gitmesen bunların hiç biri olmayacaktı, ben de gidip kimseyi sevmeye çalışmayacaktım. Sana bundan dolayı biraz da kırgınım. Ama rahat uyu, sana olan sevgime nereye gidersem gideyim, kiminle olursam olayım daima sahip çıkacağım...''
