"Anacım, oldu olacak sen bir kurum aç 'bekarları evlendirme derneği' diye. Hazır bu mevzulara girişmişken bizim Metin'e de bir el atarsın. Bak çocuğun daha siftahı yok evlilikte. Bu gidişle tohuma kaçacak. Sen ise tutmuş bizi ikinci evlilik için zorluyorsun. "
Sayfa 77 - EnginKitabı okudu
"Niye yara alıyormuş? Almasın anacım! Büyüyünce zaten bir sürü yara alacak. Bırak, bilmesin gerçekleri, kendi hayal dünyasında yaşasın. Önünde sonunda öğrenecek gerçekleri. Öğrenecek de ne olacak? Mutsuz olacak. Şu hayattan bir şey öğrendiysem, o da çocukluğunda bir kere yenilirsen, hayatının geri kalanının rövanşta geçtiği. Bir şeye inanmak için gerçek olması gerekmez, inandırıcı olması yeterli, derler. Öyleyse neden mutlu sonlar gerçek olmasın?"
Benim adım ne? Ev anası. Dikkat ettiyseniz inatla ev hanımı demiyorum. Hiçbir lanet gelesice anketin "işiniz" kısmına ev hanımı yazmadım. Çünkü anacım, ben dokuz yıldır, ev sektöründe hizmet veren sigortasız bir işçi olarak, bir gün hanımlık yapmadım.