saatleri ayarlama enstitüsü' kitabında ahmet hamdi tanpınar toplumun dejenere olan ' yeni' olana merakını yani 'üretme direk tüket' el sürme eskilere anlayışını güzelce tarif eder. yani eskiler aşağı ve bayağıdır artık. o yüzden kadın günlerinde ' anacım bizim çocuğun donu bile marka valla her şeyini yeni ve marka alıyoruz' diye hava atılır. kafa olmuş marka. yerinde ve sağlıklı olanlara lafım yok. yeri ne ise...
oysa ki ikinci el eşyada yaşanmışlık vardır, el emeği vardır. hikaye vardır. bunda aşağılık kompleksi yapanları daha derin düşünmeye davet ediyorum.
yani gidip don alın diyen yok ama gereksizce sırf moda diye dayatılan ve üstünde yeni etiketine kanmak ve ömrünü zamanını aldığın eşyaya kul köle etmek ne kadar mantıklı. ha mantıklı bulan ve mutlu olan varsa ciddiyim saygı duyarım.
para sizin para tabi nasıl isterseniz lakin böyle gönlünüzü hoş edeceğiniz şeyler değillerse o birinci el eşya borçları bir düşünmek lazım, ne yapıyorum diye.
