Váha dediler. Gözlerinde çöllerin kumu diken dikendi. Gönlü de, dudakları da çatlamıştı. Asâsı çoktan kırılmış, abası çoktan yırtılmış, tabanları çoktan yarılmıştı. Önce yıldızlar sönmüştü, sonra güneş. Ve çöldeydi. Vaha dediler. Ne vahası? Vaha'da serabın cazibesi bile yoktu. Rüyası güzeldi suyun, kendisi değil.