Gerçektir..Ama bana ait değil..
~
Bugün kendimle barışmaya karar verdim. Aldım vicdanımı karşıma bu yorgunluk yetmez mi(?!) diye sordum. Ses etmedi durdu ve bir kez daha sızladı.
Ah! dedi ah! Anladım bir kez de onu yorduğum için sızladı vicdanım.
Ertelenmiş bir uykum ve hep kendimden yorulmuşluğum var benim. Artık erken uyuyacağım..
"Ahmet Arif'in de dediği gibi...
Belki de
''Beni anlamanı istemiyorum. Bu sana fazladan bir mesai gerektirir ki, kimsenin hayatında ağırlık yapmamayı epey önce öğrendim. Biraz düşünmeni isteyebilirim, nasıl olduğumu. Belki de nasıl olduğumu anlatmak için tüm çabam. Bu boktan, beş para etmez dünyada hala iyi kalabilmenin ve iyi yaşamanın mücadelesini verdiğim için beni kutlamanı istiyor da
Damdan düşenin halini damdan düşer anlarmış. Bu yeterince iyi bir ifade değil bana göre. Zira, şu gibi sorular geliyor benim aklıma.
Dam hangi dam, birbiriyle aynı mı?
O dama nasıl çıkılmış?
Dama ne amaçla çıkmış?
Nasıl, ne şekilde düşülmüş?
Düştükten sonra ne yaşanmış?
Bu sorulardan bile meselenin yalnızca damdan düşmek olmadığı aşikâr olmalı. 8
Beni hiç anlamadın,
anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değildik,
Farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Beni Hiç Anlamadın..
Beni hiç anlamadın,
anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değildik,
Farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Senin gitmeyen korkuların var;
benim bitmeyen duygularım.
Senin uzun uzun kahvaltıların var;
benimse yetmeyen uykularım.
Sen, bir ömür sonrasında yaşıyorsun;
ben bir saat öncesinde.
Sen hayata koşuyorsun,
ben hayatın gölgesinde.
MERHABA
- Merhaba
- Merhaba
- Sanırım benim yerimde oturuyorsunuz.
- Öyle mi? Hiç farkında değilim, kusura bakmayın. Buyrun, buyrun geçin.
- Teşekkür ederim.
Genç yerine oturur ve o beklenen yedi saatlik yolculuk başlar, dört yıllık emeğin karşılığını almak ümidiyle.
Okulunu yeni bitiren genç çok heyecanlıydı. Bunca yıllık çalışmalarının son