Hakikat!
Nedir bir insanı insan yapan hâkikat? Bir inci tanesi kadar umut mu? Bir karanlık gece mi, yoksa yalnız zamanlarımızda bizlere şâhitlik eden gözyaşlarımız mı? Tükenmişlik duygusu mu bizi gerçek kılan? Yoksa bizler miyiz, öylesine çaresiz, öylesine kırılgan, öylesine yorulmuş hisseden? Acımasız kalpleri yuvamız sanmamız mı bizleri değiştiren? Başka
IŞIK!
Bir sokağın ışığında yazıyorum. En derin kelimeler yıldızlardan dökülüyor bu gece. Serin ve hüzün dolu bu saatte, kalbim savrulup duruyor öylece. Anlaşılmayan bir sessizlik belirmiş nefeslerde. Kalabalık bir şehirde, yalnız duygular serilmiş yerlere sanki. Boş bakışlar almış yorgun bedenleri. İnsanların, kurumuş yapraklar gibi dökülen kelimelerinde bir mâna bulamazsınız bâzı zamanlarda. Yalnızlık iyileştirir içinizi, ıssız duvarlar resminizi taşır yorulmadan. Bir hâyalin peşine koşmak düşüncesi, size güç verir. Ve âniden irkilirsiniz, hevesi kaçmış bir kuş gibi uçamazsınız hâyallerinize doğru. Bu sokaklar size arkadaş olur, adımlarınız umut, gölgeniz şiir olur bu gece. Sizi okumayı bilen biri, anlar her harfın ağırlığını. Üstünüze sinmiş tozları görür hatta. Kimi zamanlar insanlara söylediğiniz bir kelimenin bile, anlamını düşünürsünüz saatlerce. Ve söylediğiniz sözcüklerin cevapsız kalışını seyredersiniz uzaktan. Oysa bir kelime şifâ olur umuduyla söylediğiniz sözcükler, kursağınızda düğümlenirmiş meğer, anlarsınız. Bu hayat sizi güçlü biri yapar, acı sizi güçlü biri yapar, insanların davranışları sizi güçlü biri yapar ve içinizdeki solmuş çiçekler sizi güçlü biri yapar. Bâzen koklayacak bir çiçeğiniz olmadığını farkedersiniz ama, anıların zihninizden geçmesiyle tekrar filizlenir bir tohum. Hatta biraz daha yürürken sokakta, ışıkların daha çok parladığını görürsünüz. Düşünürsünüz sonra derin derin. Işığı sönmüş bir şehri, kaç kişi özgür kılar acaba?
KADIN OLMAK;
Sessizce yaşayan kadınlar var,
Kendinden başka hiç kimseye zararı olmayan.
Hüzünlerini, gülümsemelerinin arkasında saklayan ve artık masallara inanmayan kadınlar..
Yorgunluklarını gözlerinde taşıyan,
Konuşmaktan bıkmış.
İçine kapanmış.
Hayatı tecrübeleriyle sorgulayan
Susan ve anlaşılmayan kadınlar...
Bizim masum sevgilerimiz ve tertemiz duygularımız; bu yoz devirde, bu "at izinin it izine karıştığı, kimin elinin kimin cebinde olduğu anlaşılmayan" iğrenç ve namussuz çağda kaynadı gitti...
“NEDEN MUTSUZUM?” SORUSUNA ALTERNATİF CEVAPLAR
Mitolojide çokça bilinen bir hikâye vardır; “Tanrılar, kolay elde etmesinler diye mutluluğu insanlardan saklamaya karar vermişler fakat mutluluğun nereye saklanması gerektiği konusunda aralarında bir fikir tartışması çıkmış. Tanrılardan birisi, yıldızlara saklamayı, bir diğeri ise ormanın
Bir ruh düşünün. Qanadı olmayan heç bir yerə mənsub olmayan, yeri olmayan bir ruh. Yaralı, qanadsız bir ruh. Anlaşılmağını gözləyən amma anlaşılmayan bir ruh. Danışır amma səsini eşidən yox, dərd ortağı olmayan yalnız bir ruh. Soyuq qış günündə çiçəklənən vişnə ağacı kimidir... zamansız bir ruh🌸