İnsan beyni zifiri karanlığa hapsolmuştur. Beyniniz kafatasınızın içindeki berrak sıvıda süzülür, hep karanlıktadır. Gelgelelim, bu karanlıkta beynin kurduğu dünya apaydınlıktır. Renk ve hareketle dolup taşar. Belki de dünyadaki en karmaşık şey, içinde evrenin dönedurduğu bir kg ağırlığındaki bu ıslak şeydir. Peki çocuklar, tek bir ışık olmadan yaşayan beyin, nasıl bize apaydınlık bir dünya kurar?
Mutluluk toplumsaldı. Bir çocuğun ailesi ve arkadaşlarıyla ilişkilerinin oluşturduğu karmaşık ağ mutluluğun en önemli unsuruydu. Hiçbir çocuk bir ada değildi.
Tanrıya şükür, ben ne yıldız falcısı ne de kahinim ve sık sık yanılırım. İnşallah bu kez de yanılıyorumdur. Tanrıdan beni yanılgıdan esirgemesini istemedim hiç; yalnızca felaketten esirgemesini istedim.