Bir kitap okudu
352 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
21 günde okudu
Emirgan'da akşam vakti
"Garip şey diye düşündü. Gençlik hayattan o kadar müstakil, o kadar tek başına bir şey ki... fakat bunu anlamak için insanın biraz yaşlanması lazım..."
Sayfa 275 - Daha sonra Yaz Yağmuru öyküsünde de karşımıza çıkacak olan Sabri.Kitabı okudu
Yeni akım
Sosyal medyada yeni bir akım var. Kitap adlarının ilk harfleri ile ismimizi oluşturuyoruz. Benim hoşuma gitti doğrusu. Biraz uğraşarak sevdiğim yazarların kitaplarından ismimi oluşturdum. Bir anı olarak profilimde kalsın. Gören okutan olur da kendini eklemek isteyen olursa buyursun gelsin :)
MAHUR BESTE (Tanpınar)
EFRASİYABIN HİKAYELERİ (İhsan Oktay Anar)
RÜYA GÜNLÜĞÜ (Hakan Bıçakçı)
VE ATEŞ BİZİ TUKETİYOR (Murat Gülsoy)
EVVEL OTEL ( Ayfer Tunç)
Okur Takip Önerileri
Evin Sahibi
Bunlar gibi, günün her saatinde tek cümlesini, sert bir ceviz gibi tepemde kıran papağanın daha evvel yaşadığına katiyetle
emin olduğum insan hayatı ile, evin her köşesinde birkacina
birden tesadüf edilen büyük çay kutularınin üzerindeki Japon ve ya Çin işi resimleri, bulutlarla yarı örtülü, derinliklerinde
hayali leylekler ve zümrütüankalar dolaşan bir gök altında, uzak
ve tepeleri güneşle yaldızlı dağların çerçevelediği bir manzarada gezinen, yahut mucizeli berraklığı iki üç ince çizgiye
emanet edilmiş bir su başında düşünen, musıki fasli yapan,
zarif çizgili, uzun etekli, kenarı yildız zırhlı lâcivert veya nar çiçeği renginde ipek mantolarını giymiş, çekik gözlü, ay isığı
tenli genç kadınlar veya kIzlar, murakabelerinden hikmetten
ziyade aksilik taşan asık yüzlů, seyrek sakallı hâkimler, ellerin-
deki çay fincanlarından halka halka yükselen dumana bir aşk
hatırası gibi eğilmiş narin endamlı delikanlılar, uzun firkete,
zarif şemsiye, ayaklara dolaşan etek, ince kayık biçimli pabuç.
her nevi saz; ve hepsinin birden insana verdiği acayip, büyulü
bir uzak memleket daüssılasI... Velhasil çocuk yaşımı dolduran hayal hakikat bin türlü şey ancak ondan sonra hatırıma gelirdi.
Sayfa 106Kitabı okudu
Bir yol
Evet, pekala biliyorum ki, bir gün ben her şeyi bırakıp bu küçük yola dalarsam , onun bittiği yerde bütün saadet ve hasretlerini , eski yaşanmış rüyalarını bulacağım, temiz yepyeni mesut bir adam olacağım.
Bunu biliyorum fakat yapamayacağımi da biliyorum. Hâlbuki bir ömür yaşamaya değer bir şeydir.
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir yol
Sayfa 77
Bilmem sizde de böyle midir; yolculuk benim üzerimde daima
iyi ve unutturucu bir tesir yapar. Istiraplarımızın, üzüntülerimizin mekânla, yahut hayatımizın tabii muhitiyle sikı bir
alakası olsa gerek. Bir: muharririn dediği gibi, falan yerde en
kesif siddetinde olan bir acı iki yüz kilometre daha ötede ve
baska insanlar içinde biraz daha hafif ve daha kabili tahammül
oluvor. Bununla beraber acıdan acıya fark var. Ve benimki
acılarn en büyüğü, evlat acisıydı, üstelik de yağmur yağıyordu. Oh, size bu yağmurlu günlerin bende yaptığı aksülameli
nasil anlatmali? Böyle günlerde ben değişir, büsbütün başka
adam olurum. Başka bir adam, tam kelimesi değil... Bütün bir mazi, en kötü, en karanlık, en tamir edilmez taraflarıyla içimde
canlanır, hortlaklarımla baş başa kalırım. Böyle zamanlarda
hayat sanki bütün çeşmelerini kapatır, yalnız bir tanesi, azap ve
üzüntünün kaynaği kalır ve ben onun bulanık aynasında bütün
ömrün en kötü muhasebesini yapa yapa kendimi seyrederim.
Bu sefer de öyle oldu; her zaman ayak basar basmaz gündelik
üzüntülerimden sıyrıldığım, yalnız kendimin olduğum Haydarpaşa Garı bana bu sefer büyük ve karanlık bir lahit gibi
geldi. Trene aynı ruh haleti icinde bindim. Izmit'e kadar hep
ayni ıslak ve rutubetli hava icinde, tupkı bir olukta seyahat eder
gibi geldik. Hiçbir șey düşünmedim, hiç kimseyi görmedim,
Sadece vagonların üstüne ve pencerelerin camlarına değdikce yağmurun çikardığı sesi dinledim. Bir tabutta uyananlar,
yeraltinın mutlak sessizliğinde kendi nabızlarını ancak böyle dinlerler.
Sayfa 77Kitabı okudu
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
İnsan taşı bile nakış nakış işleyebilirken nasıl böyle taştan da beter oldu. Her devrin taş işçileri vardır oysa. Rabbimiz her devre taşları yontacak, onları tek tek işleyecek baniler
göndermiştir. Onlarla yolunu nasıl kesiştirmez insan. Yağ-
mur bile taşları şekillendirirken, çakıl taşları birbirine dokunarak törpülenirken, eğimli yollar merdivenler insanlara zorlukları bu denli hatırlatırken insanlar nasıl olur da birbirlerini
bu denli köreltebilir. Nasıl taştan da beter hale gelebilir insan.
Duvarların diline düşmek nasil bir duygu kim bilir?
Sayfa 65Kitabı okudu
Ama sormazsinız ey taş duvar niye dile geldin böyle? Sanki ilkyazılar taşın üzerine kazınmamış gibi bakarsınız bana. Oturduğunuz evin temelinde yokmuşum gibi, icabet ettiğiniz
ezanın minaresine konulmamişım gibi... Cennetten kopup
gelen Hacer'ülEsved diye bir atam yokmuş gibi. Niye cennetten bir insan ve bir taş çıktı sadece? Niye taşı öperek mühürler her hacı. Taş duvardır, taş evdir çünkü. Cennet evdir. Ev vatandır. Vatan cennettir. Onu öperek vatan özlemini giderir hacılar, asıl evin duvarından atmış bir sıvadır Hacer'ül Esved.
Insan gerçek evini, sevgili ile olan kavuşmasını, dağılan
zerrelerinin birleşmesini o taşa dokunarak yeniden hatırlar. O taş madem memleketinden gelmiştir, madem ki üzerinde yârin izi aşkın yüzü vardır, O taşı severek diğer taşları ve binaları hangi minval üzerine sevebileceginin pratiğini yapar insan. Kendi cennetini imar edemeyeceği taşları sevmeyi terk eder.
Sayfa 68Kitabı okudu