"Anneler ölmez " derdin!
"Niye mi?" diye soruşun cevabınla gelirdi.
"Kızım, karnından değil kabinden sevendir ana. Analar güçlü çocuklar doğurduğundan eminse evladının yiğitliğini göreyim deyin yıldız olup göğe ağar. Sen yıldızları gündüz yok mu sanırsın? Ne aydınlık ne karanlık onları yok eder.
Görmezsin gündüz ama bilirsin oradadır. Oradadır işte! Göğün mavisine, grisine, karasına, kızılına karışır da oradan sana bakar.Ne zaman özlesen bir ıslık çal. Seni duyar.Bir rüzgâr ıslığını yüce dağ başına götürür. Ulu dağlar ak bulutlara...Bir bakmışsın senin ıslık anana eletilmiş.İşte böyle Nenanne' sinin kuzusu.
Sayfa 69Kitabı okudu
Anneler ölmez, derdin!
Niye mi? diye soruşun cevabınla gelirdi.
Kızım, karnından değil kalbinden sevendir ana.
"Anneler ölmez"...
Niye mi?..
Karnından değil kalbinden sevendir ana.
Sayfa 69Kitabı okudu
"Anneler yok yere ölmez." derdi. Ölmemenin çaresini bulsa bir anne, yavrusunu bırakıp gitmezdi.
Sayfa 122
çocuk gözüyle anneler asla ölmez
- Annem bize dönmeyecek mi?
-Hayır yavrum! Gidenler oradan geri gelmez.
- Mezarlıktan mı?
-Evet yavrum.
-Ben öyle sanıyordum ki, annem bizi özleyecek de gelecek
Sayfa 286 - Cilt 4Kitabı okudu
Ne zaman kadınlar evlatlarının kefen bezine göz yaşını silmez, ne zaman kadına şiddet haberleri sayfalarda boy boy yüreğimizi delmez, ne zaman Gazzeli kadınlar açlıktan ölmez, ne zaman eksik etek görülmez, o da kuyruk sallamıştır denilmez, kadına "elinin hamuruyla bu işlere karışma" denilmez, kocasının öldürdüğü kadınlar için "acaba kadın ne yapmıştı ki öldürüldü" denilmez, işte o zaman hep birlikte kadınlar gününü kutlarız.
Bunlar olduğunda zaten her gün kadınlar günü, her gün anneler günü, her gün insan hakları günü, her gün bayram, her gün şenlik olur zaten.
Annem ölmüş olamaz, ölemez o. Bana, "Anneler ölmez" derken yalan söylemiş olamaz.
Sayfa 8
Gerçek anneler ölmez…
Anneler hiç ölmez, hep bizimle.
Annen ölmüş olsa bile mitokondrisi hep seninledir. Mitokondri; hücreye enerji veren canlı olmasını sağlayan bir organeldir.
"Kimin ne zaman öleceğini bir tek Allah bilir. Hem yarın senin doğum günün, anneler, çocuklarının doğum gününde ölmez!"
Küsurat Yayınları, Anneme öyküsü.
Çocuğun, çocukluğun yok edildiği bir dünya kalbime ağır geliyor...
Belki başka bir hayatta bebekler ölmez. Anneler ölmez, kuşlar, ağaçlar, çiçekler ölmez... Vicdan ölmez, merhamet ölmez...
Kim bilir belki insanlık ölmez...
Dertop olmuş bir grup kedi yavrusu gibiydik. Karanlıktaki seslerdik. Sıklıkla annelerden konuşuyorduk. Kendi annemi anımsamıyordum, ama bir annenin ne olduğunu çok iyi biliyordum. Ferdi bilmiyordu. Her zaman, “Ben anne-babalara inanmıyorum,” diyordu.
Bir gece halının altmda, Enos, “Nerden geldiğini sanıyorsun?” dedi. “Bir filden mi?”
“Çocukların ellerini tutan tüm o kadınların kim olduklarını sanıyorsun?’’ dedi Olek.
“Şarlatanlar,” dedi Ferdi, yanıtları asla uzun olmazdı. Ağzından sözcükten çok duman çıkıyordu.
Küba, “Herkesin annesi vardır,” dedi. “Herkesin.”
“Yetimler,” dedi Ferdi. Her konuştuğunda nefesinden sigara kokusu geliyordu.
Enos, “Yetimlerin de anneleri vardır, salak,” dedi. “Ama onlar ölmüştür, hepsi bu.”
“Gerçek anneler ölmez,” dedi Ferdi.
Buna hiç kimse yanıt veremedi.