Boğulmak üzereyseniz, her şeye tutunursunuz.
Bütün kararlarını başka insanların vermesine, yapacak seçiminin olmamasına alışıksan, özgürlük ürkütücü bir şey olabilir.
Bir anne ve iki kızın öyküsünü okurken, ' bu kadar da olmaz! ' diyeceksiniz. Belki bu sırada Gözlerinizin dolduğunu fark edeceksiniz. Ağlayarak kenara bıraktığınız kitaba her fırsattan geri döneceksiniz.
"Hiç kimse kollarında bir çocuk tutan anne kadar muhterem ve saygıdeğer değildir."
"Zamana bırak, " diyorlardı. "Yakında buraya alışır, mutlu olursun. Annenle babanı unutursun. Artık sen evlisin."
Kalbim kaburgalarımın altında öyle atıyordu ki, duyduklarıma emin olamadım.
Bir kadının yürek parçalayan, çağdaş köleliğinin gerçek öyküsü...
"Nereye gidersem gideyim, çantamda Mills'le Boon'un romanlarını taşıyordum. Onları, parka giderken yanıma alırdım. Bir başladım mı elimden bırakmazdım. Bazı hafta sonları parka kendi başıma gider, bütün gün boyunca bir salıncağa oturur okurdum. Kendimi öykülerin içinde kaybederdim. Açıklı olanların sonunda ağlardım. Her zaman çok duygusaldım. Hala televizyon ve dergilerdeki acıklı öykülere ağlarım."
Ruh halim bir iyi bir kötü oluyordu.
Zihnimdeki düşüncelerin yarışmasına engel olamadım.
Kitabı okumadım, yaşadım resmen .
zana 'nin sırtındaki o yüklerle yokuşları çıkarken yaşadığı acıyı ruhumda,terini alnımda hissettim....onun boğazını yakan onca toz ciğerlerime kadar gitti...Ve kitabın son sayfalarına doğru uykusuzluğa dayanamadım,uyuyakaldım. Rüyamda ordaydim ....Taiz'de.
Erkekler dışarıya çıkıp yürüyüş yapabilirler, arabalarını kullanabilirler veya gezebilirlerdi. Oysa kadınların hiçbir şey yapmak için izinleri yoktu; hiçbir yere gidemezlerdi.
