“Yarının hiçlik olması tehdidiyle mutlu olamam ve olmayacağım. Derin bir
hakaret bu... Bu yüzden, beni acı çekmem ve yok olmam için, fikrimi sormadan
ve küstahça var eden bu doğayı; su götürmez davacı, savcı ve davalı rolümle,
kendimle birlikte mahkûm ediyorum... Doğayı yok edemediğim için de, sadece
kendimi yok ediyorum, hiçbir suçlunun bulunmadığı bir tiranlığa katlanmaktan
bezmiş olarak..."