kalemim çok kuvvetli diyen arkadaşım az önce kalbimin kapısı olsa şu yazardı diyip bunu yazdı:
"Yol gidenindir peşinden ağlayamam
Yüreğim ahır değil her öküzü bağlayamam."
Kendisine muvaffakiyet sağlamış olan, rahmet ve tembihi ile onu kötülüklerden çekip alan Rabbinin heybeti nasıl kalbinden eksik olabilir, kalbindeki bu ilahî heybet duygusu nasıl tükenebilir ki?