Tuhaf değil, kötüyüm. Bazen olurum böyle. Ağlamak istiyorum. Çok aptalca bir şey bu. Ama geçer.
Kör döğüşü..
Hep aynı ses, aynı şarkı
Aynı sağır gökyüzü
Dilsiz bir deniz
Kör bir düzen
Hep aynı kör döğüşü
Yalancı yüzler, aptalca bakışlar
O iki yüzlü selamlar
Hep aynı tempoda geçen manasız bir gün
Hep o değişmeyen puslu ikindi üstleri
Ve hep aynı yorgun, zoraki akşamlar...
Ümit Yaşar Oğuzcan
muallaydı adı, 18 yaşındaymış, fırının orda gördüm kendisini, aptal bir kitap vardı elinde, güzel kızdı, alımlıydı, kumral saçları vardı, hafif esen rüzgarda bir nilüfer gibiydi, ben 20 yaşındaydım, değirmende çalışıyordum, yüzüm gözüm bembeyazdı, samsun 216 içiyordum her sabah, sene 2007'idi, bir mart sabahı idi, aptalca bir an'dı ama aşktı, muallaydı ismi, Hatice teyzenin kızıydı, güzeldi işte, daha dündü ve daha 2007'idi...
Arkadaşım badem ağacı
Sen ağaçların aptalı
Ben insanların
Seni kandırır havalar
Beni sevdalar
Bir ılıman hava esmeye görsün
Düşünmeden gelecek karakış..
Açarsın çiçeklerini ..
Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...
Bir güler yüz bir tatlı söz..
Açarım yüreğimi hemen
Yemişe durmadan çarpar seni karayel
Beni karasevda
Hemde bilerek kandırıldığımızı
Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza
Hoş desinler bize şaşkın
Sonu gelmesede hiç bir aşkın
Açalım yinede çiçeklerimizi
Senden yanayım arkadaşım
Havanı bulunca aç çiçeklerini
Nasıl açıyorsam yüreğimi
Belki bu kez kış olmaz
Bakarsın sevdan düş olmaz
Nasıl vermişsem kendimi son sevdama
Vur kendini sen de bu güzel havaya 🌾