Tecrübe, başarıya yürüyen bir insanın en güçlü hafızasıdır.
"Bizim çocuk çok çekingen. Kalabalık bir ortamda kendini ifade edecek iki kelimeyi yan yana getirmekte zorlanıyor" diye dert yandığımızda, acaba çocuğun anne karnında yaşadığı psikolojinin etkisinden mi bahsediyoruz? Başka bir ifadeyle, "çocuğun karakteri" derken embriyonun anne karnında gün be gün şekillenen ve bir ömür boyu üzerinde izlerini taşıdığı psikolojiden mi söz ediyoruz?
Mademki "genetik karakter" anne-babadan alınan genlerin tesiri ile anne karnında oluşur, o halde "psikolojik karakter" de yine anne karnında şekillenmeye başlar.
Psikolojik karakter, annenin sevinçleri, öfkesi ve üzüntülerine bağlı olarak "genetik karakterin" üzerine inşa edilen ikinci bir karakterdir.
Bir anne, okuduğu Kur'an'ın sadece kendisine değil, karnında taşıdığı yavrusuna da okuduğunu bilmeli. Aldığı abdestin, kıldığı namazın verdiği huzur ve sakinliğin, sadece kendisine değil, minik yavrusuna da tesir ettiğini asla unutmamalı. Annenin yaşayacağı, korku, öfke, hırs, günah, yapacağı gıybet, söyleyeceği yalan, kısacası vicdanını sızlatan her bir durum, çocuğuna da inceden inceye zehir gibi sızar. Anne bunu bilerek hareket etmelidir. Bu itibarla bakıldığında, çocuk terbiyesinin daha anne karnında başladığına şahit oluyoruz. Özetlersek bir anne, çocuğunun nasıl bir karaktere sahip olmasını istiyorsa kendisi de hamilelik döneminde o karakterin izlerini taşımalıdır.
ten teması meselesi
Çocuk ile anne arasındaki "kopuk"Iuğun en önemli halkasını, çocuğun doğumunu takip eden dakikalarda annenin yanında olmaması olduğunu biliyoruz. Bu anların büyük bir rol oynadığını görüyoruz. Çünkü doğumu takip eden dakikalarda, anne beynindeki Hipofiz adlı salgı bezinden salgılanan "prolaktin" hormonu, annenin yeni doğan bebeğiyle arasındaki sinyalleri ayarlamak üzere büyük bir hızla harekete geçer. Anne beynindeki bu hormon, tıpkı uzaktan kumanda cihazı ile televizyon arasındaki uyum gibi, anne bünyesini minicik bedene göre ruhsal olarak uyuma sokar.
Hangimizin iç dünyasına bir göz atsak karşımıza sevgiye muhtaç minicik bir çocuk çıkmaz ki! Başı okşandığında tebessüm etmeye hazır, karşılıksız sevgiye delice susamış, büyüklüğün büyüklüğüne inat, "Hadi" denildiğinde annesinin sıcacık koynuna girmeye hazır, kocaman kocaman minicik adamlar, minicik kadınlar...