" Birilerinin onun hayatındaki varlığı, başka birilerinin onun hayatından çıkıp gitmesini gerektirmiyor ki. Siz ağabeysiniz, o enişte, diğeri abla... Hepinizin yeri ayrı."
...İçimizden kaç kişi düşünür sizce böyle bir şeyi? "Ben kendi yolumda yürüyor muyum?"
İyi çocuk yetiştirme yarışı... Bu da başka bir sorun zaten. Evlatlar, aileler için bir yarış arenası.
Hiçbir yere ait olamama duygusunun ne kadar ağır olduğunu kesinlikle bilemezsiniz.
Üzülüyorum; ama onlar üzüldüğümü bile anlamıyorlar
Onun hayatındaki varlığım devam ederse, bir sure sonra çevresindeki diğer insanlar gibi kanıksanabilecektim. Onun "ozel arkadaşı" olma kimliğimi kaybettiğimde ise, ona yardım etme şanslarımın tumunu yitirebilirdim.