Herkes ne zaman ölür
elbet gülünün solduğu akşam.
Turgut Uyar
Sayfa 11Kitabı okudu
Ah bir tek sigara bile, o anda, o ortam da, o koşullar altında dünyayı biraz olsun sevdirebilirdi sana.
Sayfa 52 - Can Yayınları
O kadar bıktığın, kaçıp kurtulmak istediğin koca kent, o anda, sana dünyanın en erişilmez, en yaşanılası yeri gibi geliyor, ışıklarıyla kıpır kıpır uzanıp gidiyor tepeler arasında. Ne kadar uzak sana.
Sayfa 43 - Can Yayınları
"İçinde hiçbir gülücük kalmamış.
Belli belirsiz bir bulantı."
Sayfa 242 - Can Yayınları 35. BasımKitabı okudu
"Üzerinde hiçbir patlayıcı, kesici madde ele geçiremediler. Oysa kafanda, yüreğinde neler gizliyorsun, nelerle yüklüsün, bilmiyorlar."
Sayfa 237 - Can Yayınları 35. BasımKitabı okudu
Kadın , sızılı bacaklarının üzerinde kıpır kıpır … Gitme , hemen gitme …
Sayfa 20Kitabı okudu
Acımı kimseye belli etmedim …’
Sayfa 18Kitabı okudu
"Bu insanları insanlıktan bu kadar uzaklaşmış görmek yaralıyor seni. İnsanlığından iğreniyorsun. İnsan olmaktan utanıyorsun."
Sayfa 224 - Can Yayınları 35. BasımKitabı okudu
"Yolumuz uzun arkadaşım; çok uzun. Karanlık bir yeraltından geçiyoruz. Bu geçidin sonunda, biliyorum güneş duruyor, gerçek aydınlığın güçlü kaynağı. Yürüyoruz. Karanlık, uzun geçidin dibinde görünmez büyük çukurlar var, içleri batak. Yukandan görünmez urganlar sarkıtılmış üstümüze; yanımızda yöremizde hep bunlar. Kimimiz, karanlıkta görmeden, bilmeden, bu ilmiklere takılıp kalıyoruz, geberip gidiyoruz. Kimimiz, ayaklarımızın altındaki o görünmez, bilinmez karanlık çukurlara yuvarlanıp düşüyoruz; benim gibi. Ya boğulup gidiyoruz atakta ya da çabalıyoruz, direnip kurtulmaya çalışıyoruz; benim gibi. Gidenlere selam olsun. Anıları değerlidir. Saygındır. Bu karanlık yeraltının sonunda güneş duruyor, biliyorum. O hiç söndürülmeyen, gerçek aydınlığın biricik kaynağı. Ona ulaşmak için az direnmedim. Ama boğulmaktan da kendimi kurtardım, boğulmadım. Ayakta kaldım. Ulaşacağım ona. Az kaldı. Çok az kaldı. Benden önce varanlara selam olsun."
Sayfa 203 - Can Yayınları 35. BasımKitabı okudu