Pek seyrek bir halde meydandan artık son geçenler karanlıkta onun beyaz başlığının biçimini fark ederek, kuşkusuz: İşte bir kız ki aşığını düşünyor! diyeceklerdi. Ve bu doğruydu, aşığını düşünüyordu, ama bir ağlama isteğiyle. Gözleri, gerçek varlıklardan hiçbirine bakmadan karanlığın içine sabit bir biçimde dalıyordu.