Fatih'in torunu olan Yavuz Sultan Selim, dedesinin yolundan giderek ateşli silahlara bir dönüşüm daha geçirtmiştir. Osmanlı askerî tarihçiliğinin önde gelen isimlerinden Gabor Agoston'un çalışmalarıyla bu hususu ortaya çıkarmıştır. Agoston'un çalışmalarından önce yaylım ateşinin ilk defa XVI. yüzyılın sonlarına doğru Avrupa'da kullanıldığı
Sayfa 53 - Kronik Kitap
Osmanlılar’ın, 17. yüzyılın bitiminde ve sonraları 18. yüzyılda yaşadıkları askeri başarısızlıklar ne geleneksel Avrupa-merkezci tarih yazımının iddia ettiği gibi Osmanlı askeri teknolojisinin varsayılan geriliği ne de silah ve mühimmat tedarikinde görülen sözde güçlükler yüzündendi. Geri kalmışlık zannımca daha çetrefil bir olgu olup kurumsal, ekonomik, sosyal ve kültürel öğeleri de içermektedir. Üstünlüğün Avrupalılara geçmesini sağlayan daha iyi silahlar değil ama talim ve nizamın daha iyi ve üstün olması ile ikmal ve iaşe sisteminin daha sofistike hale gelip daha iyi işlemesiydi. 18. yüzyılın sonlarıyla birlikte Devlet-i Aliyye’nin Avrupalı hasımları finans, bürokrasi, bilimsel altyapı ve devlet hamiliği, askeri istihbarat, askeri mimarlık ve mühendislik, talim ve know-how gibi Avrupa askeri makinesinin gelişimini kayda değer şekilde teşvik eden alanlarda artık bu yüce rakiplerini geride bırakmışlardır.
Sayfa 188Kitabı okudu
II. Mehmed, muhtemelen topçuluk, askerlik ilmi ve genel ifadesiyle savaş tarihine dair özel ilgi besleyen ilk Osmanlı sultanıydı. Fen-i askeriyeye duyduğu alaka, Avrupalı çağdaşlarınca o kadar iyi bilinmekteydi ki bir İtalyan askeri teknisyen olan Riminili Robertus Valturius (1413-1484), eseri De re Militari’nin bir numunesini ona adamıştı.
Sayfa 123Kitabı okudu
İnsan ruhunun yeniden doğuşu ateşli silahların icadı zamanında olmuştur.
Johan Huizinga
Sayfa 116Kitabı okudu
Objektiflikten uzak bir yazar, Tarihçi olamaz.
Bazı Avrupa tarihçileri ile Ortadoğu hakkında kafa yoranlar; Osmanlılar’ın kendi toplarını üretmekten aciz oldukları yönündeki eski efsaneyi tekrarlamaya devam etmektedirler. Başkaları ilaveten, Osmanlılar’ın ancak Avrupalı mühtedilerin yardımıyla kendi silahlarını üretebildiklerini söylemektedir. Heyhat! Başka nicelerine göre ise; Osmanlı topları işe yaramaz silahlardı ve Avrupa güçlerinin döktükleri küçükçe ve hareketli topların yanında devasa ve hantal kalıyorlardı. Bu hikayeye göre; teknolojik gerilikleri ile yabancı askeri bilgi, deneyim ve üretimine bağlılıkları Osmanlılar’ın nihayetinde teknolojik ve taktik üstünlüğü ellerinde tutan Avrupalı rakipleri karşısında kaybetmelerine yol açmıştı.
Aslında, Osmanlılar top ve barut üretiminde 18. yüzyıla dek kendilerine yeterliydiler ve döküp kullandıkları topların çoğunluğu Avrupalı rakiplerinin kullandıklarına benziyordu. Meselenin özü ayrıntılardadır. Osmanlılar ve rakiplerin silahlarını karşılaştırabilmek için, Osmanlılar hakkında yazan seçkin tarihçilerin bile kolaycılığa sapıp “Avrupalı askeri uzmanlar” diye andıkları bazı kimselerin birkaç kolay erişilir ama itimat telkin etmeyen gözlemlerinden daha fazlasına ihtiyaç vardır. Evvela, Osmanlı ateşli silahlarının insanı sersemleten terminolojisini çözmek ve Osmanlı silah donanımının terkibine ilişkin ölçülebilir veri kullanmamız şarttır.
Sayfa 59 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu