Tam bir müzik manyağıydı. Yaşadığı her ânı mutlaka teypten veya kulaklıktan gelen bir fon müziğiyle desteklerdi. Fon müziği demek haksızlık olur aslında; baskın bir müziğin fonundaki silik görüntülerden ibaretti yaşamı. Bir konuşmamızda anlattığına göre otuzbir çekerken bile müzik dinliyordu. Müzikten başka işi, hobisi, merakı yoktu.
Sayfa 127 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
Başka bir boyuta geçer gibi, kapıdan dışarı bilimkurgu bir adım attı. Merdivenlerden inerken arkasından baktım. Dünyanın yuvarlaklığının ispatı olarak okullarda anlatılan gemi direği örneği gibi alçalarak gözden kayboluyordu. Demek ki dünya yuvarlaktı.
Sayfa 77 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
Artık bana değil, kalabalığa aitti. Kalabalık denetimsizlikti. Denetimsizligi seviyorum. Kalabalığı sevmiyorum yine de. Kalabalık enerjimi emiyor. İçinde çok insan olan herşey beni dışlıyor.
Sayfa 74 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
Geçmiş bir anın bugün üretilmiş replikası...
Sayfa 23 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
Telefonu tamamen kapatıp çantaya attım. İstiklâl Caddesi aşırı kalabalıktı. Arka sokaklardan yürümeye karar verdim. Arka tarafta da geniş çaplı bir kaldırım çalışması olduğundan çamura batarak yürümek zorunda kaldım. Yine de çamuru kalabalığa tercih ederim her zaman. Çamurun gözleri yok, öküz gibi suratına bakmaz. Omzu yok, seninkine çarpmaz. Ayağı yok, seninkine basmaz. Varlığı yok, sinirini bozmaz.
Sayfa 30 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
İki şarkı arasındaki yağmur sessizliğinde aklına Aysu geldi...
Sayfa 22 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
Yeni bir güne başlamıyor, aynı günün yeni bir versiyonunun içine zıplıyordum yataktan. Alelacele giyinip, pastaneden yiyecek bir şeyler alıp, egzoz dumanından, kornadan, terden, saçtan, nefesten, metalden, etten, bozuk paradan, kuyruktan inşa edilmiş, aynı anda soğuk ve sıcak, aynı anda karanlık ve aydınlık olan o müthiş karmaşanın orta yerine atıyordum kendimi
Sayfa 17 - Oğlak YayınlarıKitabı okudu
hiçbir yolun sonunda hiçbir şey yoktu. her yer dünyaydı. başka hiçbir alt başlık yoktu.
üstümden parça parça attığım bütün gerginlik tek bir parça olarak bir seferde yeniden üstüme yapıştı. tanıdık sıkıntılar, üzerimde emanet gibi duran huzurun yerini almıştı tekrar.
çevremi saran her istikamet süratle anlamsızlaştı. sokaklarda yaşayan evsiz ve amaçsız bir adam için olduğu gibi, gidebileceğim her yön eşdeğerdi. hiçbir yolun sonunda hiçbir şey yoktu.