Tabîînin büyük imamlarından Ebu'l-Âliye de, bu İslâmî hassâsiyetin bir misâlini şöyle anlatır:
“Biz, kendisinden (hadis) almak için bir kişinin yanına gittiğimizde, önce onun namaz kılışına bakardık; eğer namazını güzel kılarsa; «O, diğer işlerini de güzel yapar.» diyerek yanına otururduk. Namazını kötü kılarsa;. «O, diğer işlerini de kötü yapar.» diyerek yanından kalkardık.”
(Dârimî, Mukaddime, 38/429).