“Hayat zor ama seviliyorsun.”
“Söylediğin en cesurca şey neydi?” diye sordu çocuk.
“Yardım et,” dedi at.
“Sevgi insana yuvasını buldurur.”
“Genellikle en zor kendini affediyorsun…”
“Sence en büyük zaman kaybı nedir?”
“Kendini başkalarıyla karşılaştırmak,”dedi
köstebek.
“Başarı ne sence?” diye sordu çocuk.
“Sevmek,” dedi köstebek.
"Gözyaşlarının bir nedeni vardır, sana güç verir, zayıflık değildir."
"İyilik görmek için bekliyoruz çoğu zaman... oysa kendine iyi davranmaya hemen başlayabilirsin" dedi köstebek.
"Daha az korksak nasıl olurduk bir düşünsene."
Her kim tarafından yetiştirilmiş olurlarsa olsunlar, çocukların varlıklarını sürdürdükleri küçücük dünyalarında, haksızlık kadar derinden hissedilip derinden algılanan bir şey yoktur. Çocuğun maruz kaldığı haksızlık küçücük bile olsa, çocuk küçücüktür, dolayısıyla dünyası da küçücüktür ve onun ölçülerine göre, tahta bir at iri kemikli bir İrlanda atı gibi kocaman görünür.
Sayfa 87Kitabı okuyor
