Pencerelerinin içinde çok şeye sahip olduğumuz , boş odalarımızda yaşama zamanındayız . "
Olup biteni layıkıyla anlamamış toplumlar geçmişleriyle yüzleşmemiş, gereken dersi almamış olurlar..
Bak sevgilim, ben mutsuz olmak için yaratılmış bir kadınım. Seni de mutsuz ederim.
Yazıları yetim kalmıştı..
Kimseden benim gibi düşünmesini yaşamasını istemem ve beklemem . Benim gibi düşünmüyor ya da yaşamıyor diye kimseden nefret etmem , korkmam , onlara karşı hoşnutsuz bir davranış içine girmem .
Dayanabilecek miydi yaşadıklarına?
Acı kendisini, en çok da yalnız kaldığında hissettiriyor olmalı.
Ağlamıyor olmalarını garipsedim. Belkide gözyaşlarını içlerine akıtıyorlardı..