Türklere özgü bir kadercilikle, "Tanrı bizi çarpacaksa evde de otursak bir, sokakta da dolaşsak bir," deyip bundan kaçış yok diye düşünerek hastalıklı evlere bil girip çıkmaya ve hasta insanlarla konuşmaya başladılar. Peki, sonuçta ne mi oldu? Elbette Türkiye'de ve böyle düşünen ülkelerde ne oluyorsa o: Hastalandılar ve yüzlercesi, binlercesi öldü.
Sayfa 188Kitabı okudu
Varlığıyla,ruhuma bağışladığı esenlikle;O'nun takdirine güvenmem,öbür dünyada da sonsuz varlığına sığınmam için bana verdiği destek,rahatlık ve cesaret dolayısıyla yalnızlığımın kusurlarını ve insanlara duyduğum özlemi gidermişti.
Tanrı beni unutmayacaksa,bütün dünya unutsa ne çıkar?Dünyayı kazanıp da Tanrının bağış ve acımasını yitirirsem bu eşi benzeri görülmedik bir yitik olmaz mıydı?
"İnsan içinde, bazen gerçekten açıklamakta güçlük çektiği, tehlike hisleri duyarsa, bunlara dikkat etmeli."
Sayfa 228Kitabı okudu
"Acılar gibi, ani sevinçler de sarsar insanı."
Sayfa 49Kitabı okudu
"İnsanlar bazen kurtuluşlarına umut edebildiklerinden daha yakındırlar."
Sayfa 230Kitabı okudu