“Aslında anladım, insan hiç tükenmiyor. Bu dünyadan geçip gitse de mutlaka bir ses ya da iz kalıyor."
Sayfa 132
Ne zaman asker dense, ne zaman bir üniformaya rastlasa, ne zaman bir asker şapkasına takılsa gözleri;içini kara bir bulut kaplayıveriyordu.Savaş, korku, ölüm, acı, kan, karartılmış geceler, soğuklar, aç karnına uyunan uykular. Ve tek bir sözcük her şeyin önüne geçip kendini kabul ettiriyordu.
"İşgal."
May YayınlarıKitabı okudu
Çayın tadını damağında, buğusunu yüzünde, teninde duyumsadı; sevindi, yaşamı çok sevmekte olduğunu kavradı ve buna çok şaştı.
May YayınlarıKitabı okudu
"Çoğumuz çaresizlikten, bazılarımız da hayınlıktan bu yola saptık!.."diyordu Enver. Ve ekliyordu: "Kurtuluşun yolu bu değil.Amma her kafadan ayrı ses çıkıyor, dağınık savaşılmaz, birlik olmak gerek. O da bizde yok."
May YayınlarıKitabı okudu
Görmek için bakabilmek gerek!
Sayfa 50 - Kurgu Kültür Merkezi YayınlarıKitabı okudu
Bakışları ışıksız, ölgün.Yeryüzünde benzeri bulunmayan, çok eskilerden kalmış biriydi bu.
May YayınlarıKitabı okudu