Ayrıca, kızlar başarısızlıklarını aileleriyle ve öğretmenleri ile sıcak, yapıcı ilişkiler kuramamak olarak da tanıyorlardı.
...
Sadece birbirlerine karşı sıcak duygu ihtiyacındaydılar.
Sayfa 14
Geleneksel psikiyatri sadece hastalara soğuk ve ilgisiz davranmak gerektiğini öğretirken,
Gerçeklik Terapisi hakiki, sıcak , pozitif bir ilginin olması gerektiğini söylemektedir.
Geleneksel psikiyatrinin öğretilerine dayanan çoğu eski eğitimci, öğretmenlerin öğrencileriyle coşkulu bir şekilde ilgilenmemeleri gerektiği yanılgısına düşmektedirler.
Çoğu çocuğun okuldaki başarısızlığına motivasyon eksikliğini gösterirken, bu iddiaya tam bir açıklama getirememektedirler. Genellikle başarısız olan öğrencileri motive ederken gösterdikleri tutumları, dış baskılar uygulamak şeklindedir.
Aksine, Gerçeklik Terapisi motivasyon konusuna doğrudan girmez. Doğrudan motivasyonu hatalı buluyoruz, çünkü bunun sadece "bir silah" ya da başka güç kullanılan metodlarla elde edilebileceğini biliyoruz.
Silahlar, zor kullanma, tehditler, utanç veya
cezalandırma tarihi, zavallı itici güçlerdir ve (silah öneğine devam edersek) ancak nişan aldığı ve karşısındaki kişi korktuğu sürece iş görür. Eğer kişinin korkusu geçer ya da silah inerse motivasyon da kesilir.
Sayfa 32
... çoğu sıkı çalışmaları gerektiğini söylüyor, ancak yapacaklarını zihinlerinde açıkça belirleyemiyor..
Sayfa 16
Evli kadınlar köle değildir.!
Kimsenin kimseyi dövmeye hakkı yoktur.
William Glasser
“İnsanlar hakkında tartışma götürmez bir gerçek varsa, o da başarının doğrudan doğruya parayla ilgisinin olmadığıdır. Hangi alanda olursa olsun başarı; insanların birbiriyle ne kadar iyi ilişkiler içinde olduklarıyla doğru orantılıdır.”
Sayfa 85Kitabı okudu
Çoğu çocuk yaşam fırsatının ana biletini yani geçerli bir diplomayı kazanmak için, sınavları, ezberi, düşünmeyi gerektirmeyen oyunları öğrenir.
Düşünmenin önemi
Düşünmeye önem verir, ezberi vurgulamazsak; esasen ilgiyi artırırsak eğitimin potansiyeli ne olur?
Önemseyen öğretmenler özür kabul etmezler.
Sayfa 38
Çok az insan gerçekten kim oldugunu bilerek yaşamaktadır. Bunlar akıl hastanelerimizde uzun dönem yatan hastalardan bazıları, ucuz meyhanelerin bulunduğu mahallelerde oturan ayyaşlar, birçok büyük şehrimizdeki çalışma kamplarında ya da hapishanedeki insanlardır.