RACHEL
Kiliseye vardığımda arkama dönüp eve doğru kocaman adımlarla yürümeye başladım. Bir amacı, yapacak şeyleri ve gidecek yeri olan bir kadındım. Normaldi . Yanlarından geçtiğim insanları izledim: İki adam sırt çantalarıyla maratona hazırlanmak için koşuyordu, genç kadın siyah bir etek ve beyaz spor ayakkabı giymişti,topukluları çantasındaydı ve işe gidiyordu. Ne sakladıklarını merak etmiştim. İçki içmeye bir son vermek için mi hareket ediyor, hareketsiz kalmak için mi koşuyorlardı? Dün tanıştıkları ve yeniden görmeyi planladıkları katili mi düşünüyorlardı?
Ben normal değildim.
Sayfa 222Kitabı okudu
Kimsenin bakışları seninki kadar delici değil.
RACHEL
... Aklıma her şeyin olabildiğince kötüleştiği zamanlardan bir tartışma geldi; bana karşı olan soğukkanlılığını yitirmişti. "Sana neler oluyor böyle, Rachel?" diye sormuştu. "Ne zaman bu kadar güçsüzleştin?"
Bilmiyordum. O gücün nereye gittiğini bilmiyor, ne zaman kaybettiğimi hatırlamıyordum. Galiba zamanla, hayatı yaşadıkça gittikçe azalmıştı.
Sayfa 114Kitabı okudu
Annem her zaman hayatımızı değiştiren kararların farkında bile olmadığımızı, çünkü bunların çoğunlukla küçük kararlar olduğunu söylerdi. O otobüs yerine bu otobüsü seçer ve ruh ikizini bulmakla sonuçlanır.
Üst üste birkaç travma geçirildiğinde, beynin her şeye kapanıp yalnızca hayatta kalma moduna geçtiğini duymuştum. Bana olan da bu olmalıydı, çünkü kendimi beynine yüksek dozda lokal anestezi yapılmış gibi hissediyordum.
Aşağı yukarı tüm hayatımı David Stark ile geçmiştim ben. Ondan nefret etmiş, ona aşık olmuş, onu korumuş ve en sonunda da öldürmüştüm. Şimdi her şeyi atlattığımız için, artık yanımda olduğu için içimden şarkı söylemek gelse de onunla yabancı gibi, her şeye baştan başlamak canımı acıtıyordu.
Sayfa 241 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu
İçeriden biri hızla dışarı çıktı.
Çarpıştığımız sırada yere bakıyordum. "Ah!" Dedim. Bir an nefesim kesildi. Çantam neredeyse kolumdan düşüyordu.
Başımı eğip çantama baktım ve başımı kaldırınca bir daha asla nefes alamayacağımı sandım.
David.
Sayfa 236 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu
Kayıp ve bitkinlik dışında hiçbir şey hissetmiyordum. Ona o hançeri sapladığımda hissettiğim şey tam olarak buydu. O ölmüştü. Bunu tüm hücrelerimde hissediyordum. Artık David yoktu.
Hiçbir şey yoktu.
Sayfa 234 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu