.. kanatları koparılmış, kötü bir karanlık içinde, başım kafesin tellerine çarpan bir kuş gibi dolanıp duruyorum.
_____
İçimden bir ses, "Dışarı çık, gül, oyna, temiz hava al!" diye sesleniyor. Elimi kıpırdatacak halim kalmadı, ner de! Zaman çabuk geçsin diye gidip yatağa atıyor kendi mi; uyumaya başlıyorum.
Bu sessizliği, bu dinmez kor kuyu gidermek için başka ne yapayım bilmem ki!
Cehennem, hatıraların küllenmesi, ümitlerin susması.
Cehennem, haykıramamak, ağlayamamak.
Cehennem çöl değil, kuyu: sularında yıldızlar pırıldamayan kör bir kuyu cehennem.
Çölde yıldızlar konuşur, rüzgâr konuşur...