Casanova kendisini bazen kabaca sarsan, ancak her zaman sürprizler armağan eden kutsal rastlantının dışında, hiç kimsenin uşağı olmak istemez ve ona sadık kalmak için en gevşek bağı bile küçümseyerek kendinden uzaklaştırır, özgür düşünceyi salt öğretiden üstün tutar. "Benim en büyük servetim," der gururla, "kendi kendimin efendisi olmam ve felaketlerden korkmamam."