Pek çoğumuz çocukken kendimizi sevmeyi hiç öğrenmemişizdir. Bize genellikle kendimizi sevmenin olumsuz bir şey olduğu öğretilir,çünkü kendilik sevgisi insanın sadece kendisiyle ilgilenmesiyle ve kendini beğenmesiyle karıştırılır.
Hayat düşündüğümüzden daha erken sona erecek. Bineceğimiz bisikletler ve seveceğimiz insanlar varsa,şimdi zamanı.
Sevdiklerimize karşı topladığımız kanıtları bir araya getirip içerlemeleri biriktirerek o hislere tutunuyoruz. Geçmişte kalmış acılara tutunuyorsak, artık o kişileri sevme niyetimiz de yoktur. Bu acı duygulara tutunmaktansa, incitildiğimiz zaman “Ah!” demeyi ve bunu bizi inciten kişiye söylemeyi öğrenmeliyiz. Ondan sonra yolumuza devam edebiliriz.
Yanlış kişiler çoğu zaman en iyi
öğretmenlerimiz olabilirler.
İyileşmenin anahtarı bağışlamadır.
Bağışlama, geçmişi kabul etme ve onu bırakma anlamına gelir.
Sayfa 127Kitabı okudu
..
Madem canınız yaşamanız için bağışlandı, peki yaşıyor musunuz?
Sayfa 117Kitabı okudu