“
Ve Sufizm'in büyük şairi ve öğretmeni Mevlâna Celâleddin Rumi şöyle der: "Geçmiş ve gelecek Tanrı’yı bizim gözümüzden saklar; her ikisini de ateşe atıp yakın. “
.
Aynanın berraklığını, yüzüne karşı öğersen nefesinden ayna çabucak buğulanır, bulanır, bizi göstermez olur.
.
"Ey dostlarım beni öldürün. Çünkü benim hayatım, ölümde bulunuyor. Ölümüm, hayattadır. Gerçekten, ölümüm, bu dünya hayatındadır. Gerçek hayatım ise, bu dünya hayatımdaki ölümdedir."
.
Ahir zamanın âdi ukalâsı, kendilerini evvelce gelenlerden üstün görürler."
.
İbnü'l-Arabi, Futuhattaki bir şiirde şöyle demektedir:
"Gözüm onun vechinden başkasını görmedi
Kulağım sözünden başkasını işitmedi"
Yani varlıkta sadece Allah vardır. Biz, her ne kadar mevcut olsak bile, varlığımız Allah iledir. Varlığın başkası ile olan, yok hükmündedir.
… Kesret dünyası, bir hayalden başka bir şey değildir. Makrokozmos olan dünya, mikrokozmos olan insana benzer. Evrensel ruh onun ruhudur. Maddi dünya ise onun bedenidir. Yegane existansiyel varlık “ saf ruh”tur. Çünkü o ışıkların ışığıdır. Evrensel akıldır. Tabiat ve diğer var olanlar bu varlığın farklı görünümleri ve farklı dereceleridir. İnsan ruhu bu evrensel ruha aittir. Onun görünen münferitliği, geçici bir ayrılmadan ileri gelmektedir. Vücûd kafesine bir kuş gibi düşerek; yani karanlıklar ve kirli dünyaya gelişiyle kendini sürgünde hissediyor… Semavi yurdumuzdan uzak olmak, şuur ötemizde bu realitenin bir hatırası olarak vardır. Bu hatırlama yaşadığımız müddetçe devam edecektir…. Nasıl varlığımızın tanrısal kısmını bu dünya uykusundan uyandırabiliriz. Bizi aslında ayıran en büyük perde, hayalden başka bir şey olmayan kesret dünyasının sinesinde, müstakil bir varlık duygusudur.
Sayfa 70Kitabı okudu