Uzakta sessiz bir yer varsa,
Ahşap bir balkon ve yanında bir badem ağacı,
Oraya uçacağım akşamların birinde,
Yıldızları sayacağız.
Sayfa 140Kitabı okudu
Başkalarına güç vermesi gerektiğinde insan daha da güçlü oluyor.
Sayfa 104Kitabı okudu
İnsan, elindekilerin değerini anlamakta neden hep gecikir?
Sayfa 41Kitabı okudu
“Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.”
Bütün geçmiş saptırılmış değil mi zaten?
Bir gemi. Umut taşıyıcısı.
O ana dek kitap okumak ve uyumak gerekiyordu . Bir de içmek.
Sonradan sahip olamayacaklarım.
George orwell kitapları yasaklayacak olanlardan korkuyordu. Aldous huxley ise kitapları yasaklamaya gerek kalmayacagindan, çünkü hiç kimsenin kitap okumayacagindan korkuyordu. Orwell bizi bilgisiz bırakacak olanlardan, Huxley ise pasiflige,narsislige,egoistlige,paranoya sürükleyecek olan kirli bilgi yağmurundan...aslında temelde Orwell bizi nefret ettiğimiz şeylerin kaybetmesinden, Huxley ise sevdigimiz şeylerin mahvetmesinden korkuyordu. Sence hangisi haklı çıktı? Hangisi?
-Huxley.
Ölüm geliyor mu ? Ölmekten korkuyorum. Yarım kalacaklar için. Yapamadıklarım için. Yapmadıklarım için. Tadına varamadıklarım için.
Sayfa 138Kitabı okudu
İnsan olmanın sınırı "kendi insanının sınırların"dan ibaret değil. Her zaman ayakta duramazsınız. Tökezlediğinizde kendi insanınız dışında birilerine muhtaç olursunuz. İşte o zaman ne kadar yanıldığınızı anlayacaksınız. Bugün olmasa bile yarın bunu fark edeceksiniz.
Sayfa 115 - Doğan KitapKitabı okudu
26 Aralık 1941
Farklı uluslardan gelmiş , farklı diller konuşan, farklı hayatlar sürmüş bir sürü insanın tek gemide , tek şarkıda, tek tutsaklıkta buluşması ve kaderlerini ortak yaşaması kimin isteğiydi ? Tanrı'nın mı? Tanrı bu kadar çocuğu, bu kadar insanı neden cezalandırıyordu ki durup dururken? Bu Tanrı'nın dışında gelişen bir olaydı. Bu Tanrı'nın hükmedemediği cellatların işiydi.
Sayfa 94Kitabı okudu
Elimdekileri yitirmeden değerlerini anlayamamam ne kadar üzücü!
Sayfa 83 - Doğan KitapKitabı okudu