Yeryüzünde yalnız ikisi varmış gibiydi.
Çünkü aşkla ölüm arasındaki en büyük benzerlik, her zaman sözü edilen muğlak benzerlikler değil, her ikisinin de bizi gerçekliğini kavrayamamaktan, elimizden kaçırmaktan korktuğumuz kişiliğin sırrını daha derinlemesine sorgulamaya itmeleridir. Swann'ın aşkı da öylesine ilerlemiş bir hastalıktı, Swann'ın bütün alışkanlıklarına, hareketlerine, düşüncelerine, sağlığına, uykusuna, hayatına, hatta ölümden sonrası için arzuladıklarına öylesine nüfuz etmişti, Swann'la öylesine bir bütün teşkil ediyordu ki, Swann'ın kendisini de paramparça etmeden bu aşkı ondan söküp atmak mümkün değildi; cerrahi terimle, aşkı artık ameliyat edilemez hale gelmişti.
Ardında bıraktığı bu aşkı gözden kaybolacak olan bir manzaraya bakar gibi görmek istiyordu; ama aynı anda iki kişi birden olmak ve artık yaşamadığımız bir duygunun gerçeğe uygun görüntüsünü canlandırmak o kadar zor bir şeydir ki, çok geçmeden Swann'ın zihni kararıyor, hiçbir şey göremez oluyor, bakmaktan vazgeçiyor, gözlüğünü çıkarıp camlarını siliyordu.
Sayfa 353Kitabı okudu
Odette artık sevgisinin kanıtlarını o kadar az sunuyordu ki Swann'a, Odette'in çeşitli konularda koyduğu yasakları Swann birer sevgi kanıtı gibi görmeye mecbur kalıyordu!
...çünkü aşk ile ölüm arasındaki benzerlikler değil, her ikisinin de bizi gerçekliğini kavrayamamaktan, elimizden kaçırmaktan korktuğumuz kişiliğin sırrını daha derinlemesine sorgulamaya itmeleridir. Swann'ın aşkı da öylesine ilerlemiş bir hastalıktı.
Sayfa 311
Swann, bu aşkın kapsamı hakkında doğrudan bir bilince sahip değildi şüphesiz. Onu ölçmeye çalıştığında, bazen bu kapsam çok daralmış, hatta yok denecek kadar ufalmış gibi geliyordu ona; mesela bazı günler, Odette'e aşık olmadan önce, o anlamlı yüz hatlarını, solgun cildini pek beğenmediğini, hatta neredeyse iğrenç bulduğunu hatırlıyor, yine
Sayfa 317
Bilmek her zaman engelleyebilme imkânı sağlamaz; ama hiç değilse bildiğimiz şeyleri, avcumuzun içinde tutamasak da zihnimizde kullanıma hazır bulundururuz ve bu da bize, üzerlerinde hâkimiyet kurduğumuz yanılgısını yaşatır.
Sayfa 125 - CAN YAYINEVİ
Başkalarının ne düşündüğünden bana ne?
YAPI KREDİ YAYINLARI
“Akşamın yeniden doğacak acılarını unutturan, mutlu gündüzler de yoktu.”