Belki ilginizi çekecek duygusal bir anımı anlatayım mı?
Tabii o zaman 17-18 yaşlarındayım. Türkiye'de içinde ırmakları akan yemyeşil cennet gibi ve yalnızlıkta sessizliği dinleyecek güzel yerler arıyorum.
Tabii o zaman Türkiye'nin coğrafi yapısına yani daha doğrusu nerede ne var bunlara hakim değilim..
Coğrafik haritayı açtım, en koyu
Dişlerimden gardiyanlar, hislerimden çağlayanlar
Kirlerimden bataklıklar, kemiklerimden korkuluklar
Parmaklarımdan sivri bıçaklar yaratıp savundum kalemi
Sırrı açmak cinayetti, bir kilo altın sukûnetti
Çağlayanlar şelaleler
(1) iskefsir bölgesinde. Kızılcaviran Köyü civarında delice Irmağının kırkgözler şubesi üzerinde 10 metre kadar irtifada bir şelale vardır bu çağlayandan istifade edilerek burada "Çağlayan değirmeni" adını taşıyan bir Değirmen ile bu değirmen Ayağında Bir de buğday dövmeye mahsus "Taş Tinkâna" vardır.
(2) Yine iskefsir
İştə səksən yaşında bеli bükük bir qadın
Aylar, illər bilmədən qırmış qolun, qanadın.
Zaman çəkmiş canına gözlərinin nurunu,
Ömrü almış əlindən qəlbinin sürurunu.
Vücudunun son bahar yarpağından fərqi yoх,
Dodağında bir gülüş, bir qaynayan şərqi yoх.
Çöhrəsində pərişan buludların var əksi,
Əllərində sərinlik – bir məzar hədiyyəsi.
Əmmiş uzun illərin baharını, qışını,
Məclislərin bulunmuş nəşəsində, qəmində.
Bürümüş ən nəhayət kölgələr baхışını,
İndi gəzər хəyalı məzarlıq aləmində.
O yеnə yaşamaqdan bıqmamış, usanmamış,
O yorğun, o ziyasız, o qüvvəsiz, o qamış
Vücudilə yеnə də ömür sürmək istiyor,
“Ah nə olur bir az da gözlərim görsə!..” diyor.
Ey hənuz gəncliyinin dəmlərini yaşıyan,
Qəlbində gur dalğalı çağlayanlar daşıyan,
O səksən yaşlı qadın yaşamaq istiyorkən
Bilməm niçin həyatdan uzaqlaşmadasın sən?
Mikayıl Müşfiq
Benim gerçekliğimin ölümsüzlüğü yaşatmakta hüznümü
Kendimi kendime hediye ederek kutladım son doğum günümü
İnanmasanda geçer sayılı zaman, nöbet vaktin dolacak aslan
Sabrın tadı ki acıda olsa, tatlıdır ya meyvan
Bakacağım tek yön önüm, doğru rotayı izler gözüm
Rüzgara emanet sözüm, hasretlerle yandı gönlüm
Yalnızlığım kalbime zulüm, korkutmakta her an ölüm
Ben bir pembe diziyim, her günüm bir bölüm
Dişlerimden gardiyanlar, hislerimden çağlayanlar
Kirlerimden bataklıklar, kemiklerimden korkuluklar
Parmaklarımdan sivri bıçaklar yaratıp savundum kalemi
Sırrı açmak cinayetti, bir kilo altın sukûnetti
Deniz senin, toprak senin, gök senin,
Zafer olsun en mukaddes emelin.
Çağlayanlar gibi köpür arşa taş,
Ufuklardan yüksel şahikalar aş.
Ey şerefli, şanlı yuva Kuleli,
Hedefindir bütün cihan ileri.