Gidelim. Sadece kendi olma hali. Öteki olma. Var olma. Büyüdüğünü bilmeden büyüme. Acı çekmeden. Acı vermeden. Sevilmeden. Ağlamadan. Akşamın göklere ağdığı, sabahın yerlerden doğduğu yere. Ölümün ölüm olmadığı yere. Zamanın beşiğine. Suların büyük kalbine. Gidelim. Durmadan içine bakmak çok acı. Sen bunalmadın mı?
-Şükrü Erbaş
Kurban
Dirilişin Çevresinde
KURBAN
Her gün salhanelerde hayvanlar kesilir, ölü hale gelirler. Ama bilmiyor gibiyizdir. Daha doğrusu, sanki kasaptan alınan bir kilo et, bir canlıdan, onu ölü haline getirmek bahasına alınmış bir parça değil de, bir kilo şeker, 1 kilo sabun gibi bir cansız eşyadır. Bütün yıl böyle gider de, yılda dört gün, kurban bayramı günleri
Günümün yarısı sana bakmakla geçiyor öteki yarısı da seni düşünmekle geçiyor
İnsanın toplumsal hayatı, bir heterojen varoluşa indirgenmiştir. Artık insan ne kendi türdeşleriyle eşitlik ilkesine sahip bir gruba girebilir ne de kendi varlığını derin bir düzeyde bilebiliyor. Hep kendi arzularını bastırarak varoluşunu sürdürür. İlişki kurduğu kendisi ve ilişki kurduğu öteki insan hep bir felakete sürükler. O yüzden değişmek için ilişki kurduğu insanı da kendisini de terk etmesi zorunludur.
Filmde ben yoksul bir gençtim.
Gönül Yazar zengin bir kızı oynuyordu.
Kırmızı, spor, üstü açık bir arabası vardı.
Film çekimleri dışında beni yanına oturtur, gezerdik.
Sinema oyunculuğuna yeni başlamıştım.
Aldığım üç beş kuruşla, borçlarımı kapattığımdan, aslında filmde olduğum gibi hayatta da yoksuldum.
Genç, güzel, şöhretli bir kadın yanımda