Yaşına göre özlemi değişirmiş insanın,bunu yaşayarak öğrendim...
Küçükken en çok babamı özlerdim, gurbetten gelse doya doya sarılsam, vakit geçirsem derdim. Genç yaşlarda hayallerimi özlerdim, o hiç ulaşamayacağım hayallerimi. Anne oldum annemi özledim,sabahlara kadar evlat başında beklerken,"ben bir tanesinin hastalığına dayanamazken sen nasıl altı evladı büyüttün annem" diyerek. Hasta oldum sağlığımı özledim. Sıkıntılı günlerde huzuru özledim. Çocukluğumu özledim hani bir daha hiç gelmeyecek olan. Şimdi bir yer var özlediğim vuslatı yakın hissettiğim, biraz toprak kokan, er ya da geç huzur bulacağım bir yer, beni sarmak için sabırsızlıkla bekleyen ebedi mekanım. Özlemler yaş aldıkça değişir bunu anladım daha ne kadar yaş alırım bilmem, ama bu son özlemim hiç değişmeyecek.
Saygılar, her duygumu paylaştığım sevgili 1 k ailem 🌼🌼🌼