krematoryum
Yitik bir gece vaktinde
Ipıslak karanlıkları yırtsam.
Bir kitap okusam resimlerini,
Bir şarkı mırıldansam gözlerini,
Üstüm başım yırtık pırtık
İlginç bakışlı insanlardan geçsem.
Sağırlığını sükûnetimde öldürsem
Tek heceyle seslensem sana
Gündüze veda, geceye merhabası olan bir ikindi güneşi vaktindeyim. Aklım düşüncelerimi bertaraf etme niyetinde, kalbim onları daha çok dinleme. Sahi özlemek nedir? Bir insan en çok ne zaman özler? Ya da kimi en çok özler? Beklemek de özlemeye dahil midir? Bildiğim tek bir şey varsa bir çift selamı beklemenin çaresi zamanı birlikte yürümek. Zamana dokunmadıkça yerinde adım adım ilerliyorsun ancak. Her gün yeni başlangıçların sesiyken, duyduğum her ses sen diye çarparak geri döndü bana. Şu özlemleri birbirine kavuşturan o garda buluşmalıyız, sonu ayrılık olmayan yolculuklara çıkaracak. Bugün de güneş batmak üzere Nerdesin?
🍂
Merve Sühan
İlk Öpücüğün Tarihi
Zaman ilginç bir şekilde yüksekliğe bağlı olarak değişirmiş. Deniz kenarında yaşayan kimse dağ köyünde yaşayana kıyasla daha dinç olurmuş mesela. Çünkü deniz kıyısındaki zaman tepedekinden daha yavaş akarmış. Dünyanın merkezine yakınlıkla ilgili bu formül. Dibe ne kadar yakın, zaman o denli tembel. Bundan ötürüdür ki utancımdan yerin dibine
Veda Şiiri
~
Veda ediyorken sana
Son kez ellerinle koluma dokunmuştun
Şimdi dokunduğun yerde silindi parmak izlerin
Bekledim bir geceden
Kaçarken, bin güne uyandım
Uyandım, kalktım, uyudum
