Dur yа dа koş bаnа, kаlbim hoş sаnа
Üşüyor bu eller ne olur tutsаnа
Seviyorum hâlâ yаnımdа dursаnа
Çok özledim seni az dаhа kаlsаnа
Yürek dаyаnmаz böyle bir aşkа
Seven bu gözler bаkаr bir bаşkа
Seninle düştü bu kаlbim aşkа
youtu.be/ZPsBwpIkLUo
Yolcular yükünü yüklendi, yol gitmekte.
Yola revân olmuşlar.
Biz ne vakittir serinlemedeyiz bu gölgelikte.
İnci, mecan olmak varken,
Talip olduğun yer ne senin?
Sor bir kendine...
Dünya bir pazar yeri,
Herkes alelacele ne bulabilirse dolduruyor heybesine.
Benim heybem boş.
Ellerim garip.
Üç beş işe yarar katık
Diyalog
Keskin bir neden gerekiyor yaşamak için. Boşlukta süzülmek acı verici ve kaos hakim, tam senlik. Dünya seni tatmin etmek için çabalayacak değil ya? Kendi istediğinle sürüklendin, ve sende bir amaç uğruna ölecek cesaret yok. Kendini adadığında bir şeyler feda etmek zorundasındır, benim sende gördüğüm korkaklık; yaşamak uğruna.
Beni bilirsin, anlamaya çalışırım olup biten her şeyi, benim kazandığım zafer senin bu basit kalıplarına uymuyor. Uğruna değiştireceğim hiç bir şey yok, kendi uğruma adım atmak istediğim tek bir fikre sahip değilimdir, sen buna korkaklık dedin. Cesur çocuk. Ben senin depresyonundan daha farklıyım, her şeyi değiştirmek seni cesur yapar evet, aynı zamanda da bir çocuk. Senin uğruna döktüğün yaşların, ağıtların, üzüntülerin deneyimiyim. Senden çok farklıyım, çünkü bir adım öndeyim. Kendi gölgenle kavga ettiğini sanıyorsun ama sen yumruklarını bir ağacın altında kaybedecek kadar bilinçsizsin. Ne olduğunu unutmuş bir gölgeden ibaretsin; öznel bir parazit.
Yolcular yükünü yüklendi, yol gitmekte.
Yola revân olmuşlar.
Biz ne vakittir serinlemedeyiz bu gölgelikte.
İnci, mecan olmak varken,
Tâlip olduğun yer ne senin ?
Sor bir kendine…
Dünya bir Pazar yeri,
Herkes alelacele ne bulabilirse dolduruyor heybesine.
Benim heybem boş.
Ellerim garip.
Üç beş işe yarar katık koymadıktan sonra, ne gerek heybeye
Nehir’den Veda
Hayatım boyunca imkânsız mutsuzluklar hazırladım kendime. Balıklarım suda boğuldu, kuşlarım uçarken vuruldu, hayat hep beklemediğim yerden mutsuz etti beni. En kırılmaz yerimden kırıldım. Hayatımı sırf sonunda ışık görüyorum diye yürü-ye yürüye bitirdiğim bir tünelde geçirdim sanki. Sonunda ışık var diye karanlıkta yürüdüm hayatım
"Hatıra çok, fakat hatırlanmaya değer hiçbir şey yok! İleride, önümde, uzun, çok uzun bir yol duruyor; benim ise hiçbir hedefim yok... Canım adım atmak bile istemiyor."
Ivan Turgenyev